امام على(علیه السلام): “وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً”؛ دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید. نهج‌البلاغه، نامه ۴۷”
خداوند بزرگ و بخشنده را بسیار شاکریم که عنایت فرمود به واسطه هنرمندان غیور و جوانمردِ میهن عزیزمان، فریاد و بغض در گلو مانده ما خانواده‌های عضو انجمن نجات (خانواده‌های اسیران فرقه رجوی) در یک آوردگاه بین‌المللی شنیده و دیده شود.
این خانواده‌های رنج دیده و مظلوم، در طول چهار سال پشت دیوارهای مقر”اشرف” در برزخ دیاله، حماسه‌ای را در مقابل ابلیس (فرقه رجوی) آفریدند که نماد رویارویی تمامیت حق در برابر باطل بود. بی‌گمان همه عوامل و تهیه کننده‌های “سرهنگ ثریا” در این فیلم، یاور مظلومانی بودند که با تمام وجود در بیابان‌های تفتیده عراق همچون مولایشان اباعبدالله الحسین (ع) ندای “هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی..” سر دادند.
متاسفانه بسیاری از عزیزان ما ناخواسته و با فریب گرفتار این فرقه ضد خانواده شدند. سران فرقه رجوی اجازه هیچ گونه ملاقات، تماس تلفنی، نامه نگاری و تبادل اطلاعات به خانواده های اعضا را نمی‌دهند زیرا به خوبی می‌دانند در این صورت هیچ کس در آن اسارتگاه فکر و اندیشه نمی‌ماند. این فرقه با گرفتن قدرت اندیشه از عزیزان ما، آن ها را به ماشینی فرمانبر تبدیل کرده که اجازه هیچ گونه ابراز وجودی از خود پیدا نمی‌کنند و راه نجات، جز به دست خانواده و این گونه افشاگری‌ها باز نمی‌شود.
“سرهنگ ثریا” نشان داد عشق واقعی مادر به فرزند چیست و “اشرف مرداب است”؛ سرهنگ ثریا، داستانی واقعی برای عبرت تمام نسل‌هاست، روایتِ یک انحراف که دامنه آن خانواده‌های بسیاری را درگیر و داغدار نموده است.
روایت مادرانه، عاطفی و صادقانه‌ای که ماهیت پلید یک فرقه خطرناک را افشا می‌کند و درصدد آگاهی و بصیرت خانواده‌هاست تا بیشتر مراقب فرزندان و نزدیکان خود باشند.
اشک و آهِ مادران و خانواده های چشم انتظار به خوبی در این فیلم به تصویر کشیده شد و درد دل‌های ما خانواده‌ها که بیش از ۴۰ سال در تلاش بودیم تا حقیقت و بی‌گناهی ما بر همه آشکار شود، به درستی به نمایش درآمد.
سرهنگ ثریا را باید به درستی روایت صداها نیز تعبیر کرد، صداهایی که از ضمیر پاک خانواده به گوش عزیزانشان در آن سوی سیاج‌ها با بلندگوها منتقل می‌شود و چه زیبا کارگردانِ بانوی ایرانی این صداها را به قلب هر بیننده ای کد به کد می‌کند.
قدردان خانم لیلی عاج هستیم که نزدیک سه سال پای صحبت های ما خانواده ها نشست و به سخنان مادرانی که فرقه رجوی فرزندانشان را ربوده است، گوش داد. کسب دیپلم افتخار بهترین کارگردانی فیلم اول و جایزه ویژه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با عنوان “سیمرغ بلورین گوهرشاد” را به این بانوی با اراده و شجاع از صمیم قلب تبریک عرض می نماییم.
تمام نمادها و صحنه پردازی ها مانند محل اسکان خانواده ها در اشرف، بلندگوها، طبل‌ها، و شعار‌ها همانی بودند که واقعیت داشتند و این تداعی کننده تمام لحظاتی بود که آنجا بر ما گذشت.
به یقین “سرهنگ ثریا” بدون بازی تحسین برانگیز خانم ژاله صامتی به این فیلم ماندگار تبدیل نمی شد. وقتی فهمیدیم این مادر هنرمند در صحنه ای که مقرر بود زمین بخورد، حتی حاضر نشده ابزار ایمن‌سازی در صحنه کار گذاشته شود، ایمان پیدا کردیم نیت الهی پشت این تلاش ها و موفقیت بوده است. از نگاه ما کسب مقام بازیگر نقش اول زنِ جشنواره، شایسته این مادر هنرمند بود که مهر مادری را به زیبایی تمام به نمایش گذاشت. همه ما خانواده ها با اشک های حلقه در چشم از ایفای نقشِ این مادر با غیرت لذت بردیم.
دست‌مریزاد می گوییم به سازمان هنری-رسانه‌ای اوج، بابت خلق این اثر ارزشمند و مجدد تشکر ویژه داریم از سرکار خانم لیلی عاج، کارگردان، بازیگران گرانقدر: ژاله صامتی، وحید آقاپور، حمیدرضا محمدی، دیبا زاهدی، شهروز آقاپور و تهیه‌کننده محترم جناب آقای جلیل شعبانی
امیدواریم باز هم با توجه ویژه، شاهد گسترش نگاه عمیق و هنرمندانه به این حوزه باشیم تا در نهایت با فروپاشی فرقه ضاله رجوی ما خانواده‌های چشم انتظار هم به خواسته خود برسیم. این راه با گریه باز نمی‌شود…
خانواده‌های عضو انجمن نجات (خانواده‌های چشم انتظار اسیران فرقه رجوی):
خانواده‌های حسن‌زاده، مرتضایی، علیزاده، حکیم‌زاده، خیری، پناهی، صمدی، عزیز‌زاده، شعبانی، بشارتی، اسدزاده، خیراندیش، عزیزی، پرویزی، نصیری، هاشمی، زنگنه، رضایی، دولت شاه، نجفی، گل ریزان، نوری، حبیبی، عباسی، کیهان، غلامزاده گلمز، خسروی، نورعبادیان، گشسبی، تقی نژاد، محمد نژاد، حبیب پور، نریمی، بیداری، مطلق، ساجدی فر، غفاری، کاربخش، علویان، کله جویی، الوار، زبیدی، چهارلنگ، کریموند، باوی، غلامحسینی، کوچکی، بارانی، چراغی، ادیب پور، محبت دوست، گویا، کیوکان، جماعتی، صادقی، کامیاب، محبی، قاسمی، هدایتی، فراغ فرهنگیان، ملکی، مفاخری، شاه نسخه، حسین زهی، رحیمی، آسکانی، بارانی، بلوچ، توابع، فدایی، نعمت اللهی، کوه پیما، بهره جو، کوه پیما، ترابی، طالبی، نعمت اللهی، طاهری پور، نعمت اللهی، قهرمانی، محمدیان، شجاعی علی آبادی، اکبرزاده، شعبانپور، فروزنده، حمیدفر، بهشتی، توکلی، مجیدی، ساسانی، عطایی، شکری، رفعتی، رمضانی، هاجری، آغاسی، فنودی، احمدیان، زند، استواری، مرادی، محبی، حیدریان، فتحی زاده، پورعبداللهی، فرخی، فتحی زاده، حیدریان، درویش تبار، جعفری، عبداللهی، سرایی، ترابی، ریگی، سعید فر، آق آتابای، پورترکمانی، میرزایی، اربابی، دهقان، یوسفی، حسن زاده، اکبری، قلی زاده، پور حسن کویخی، حسینی، هوشنگ زاداسماعیل، توکلی، اکبرنیا، یعقوبی، شعبانی، آهنگر، زارع‌زاده‌بغدادآبادی، رضوی‌زاده بهابادی، کارگریان، دهقان، عصمت آبادی، نظری، صباحتی، رضا پور، نیک بخش، قنبری، ولی زاده، قویدل، خواجه نصیر، طائفی، ارسی، ارشادی نمین، فریده پرورش، صحبت زاده، صحت، مهرویه هاشمی، ربیعی، امین عبدلی، علیزاده نیاری، قلی پور، مجردی، مستانه، مهدی زاده، ناظری، نصرتی، فریبا علیزاده نیاری، اسرافیل علیزاده نیاری، عزیز عبدلی، مراد عبدلی، مهدی عبدلی، حضرتی، محمد مهدی زاده، کلام مهدی زاده، جمال مهدی زاده، قربانعلی مهدی زاده، نجیبه رنجبر، کیوان جعفری، صفر یوسفی سادات، صمد یوسفی سادات، کیومرث ناظری، بایرام مستانه، طاوس مستانه، عدالت مستانه، ابوالفتحی، امیر پرورش، یوسف پرورش، زلیخا پرورش، سعید مجردی، ارسطو مجردی، ثریا عبداللهی و صدها خانواده چشم انتظار دیگر که به جهت محدودیت، اسامی آن ها ذکر نشده است.