امسال هم مثل سالهای قبل در این ایام، عکس زهرا رجبی را در رسانه های رجوی دیدم و باز هم خاطرات برایم زنده شد. متن طولانی ضمیمه عکس را که خواندم. این بار نتوانستم درباره این مرید سخت کوش رجوی حرفی نزنم و گوشه کوچکی از حقیقت را افشا نکنم.
البته تمام کسانی که دستی بر اتش دارند و با کارکردهای فرقه آشنا هستند به خوبی به این امر واقف هستند که تمامی افراد حاضر در تشکیلات به نوعی اسیر ذهنی و جسمی رهبر فرقه رجوی هستند. این افراد آنچنان مغزشویی می شوند که تمام و کمال در جهت منافع رجوی رفتار کنند و زهرا رجبی یا همان خواهر فائزه هم از این امر مستثنی نبوده است.
خواهر فائزه، که در نوشته ذکر شده از او به عنوان شهید بزرگ دفاع از حقوق پناهندگان یاد شده، برابر اعلام باند رجوی از سال ۱۳۷۴ برای رسیدگی به وضعیت وخیم پناهندگان ایرانی! به ترکیه سفر می‌کرد و آخرین مسافرت او به این کشور در ۸ بهمن ۷۴ بود.
لابد خواننده درد آشنا تایید میکند که فرقه تبهکار رجوی دهه ها بود که دامی برای جویندگان کار در ترکیه گسترده و آنها را با قول رفتن به کمپ اشرف و اقامت چند ماهه در آنجا و سپس ترتیب اعزام شان به اروپا به عضویت خود درمی آورد و فرد فریب خورده در برابر عمل انجام شده ای قرار میگرفت و راهی جز ماندن دائمی در کمپ اشرف و تبدیل شدن به پیچ و مهره های این دستگاه جهنمی و ضایع کردن زندگی خود تا حد از دست دادن جانش نداشت.
این کار باند رجوی حکم آدم ربائی مدرن دارد و فرقش با آدم ربائی اروپائیان متمدن؟! که مردم آفریقا را بزور وارد کشتی کرده و برای کار مجانی به آمریکای به تازگی تصرف شده میبردند، در این است که مجاهدین این کار را برای جذب نیرو و بصورت نرم و فریبکارانه انجام میدادند.
بدین ترتیب خانم رجبی نقش آدم ربا را داشته و در راه تداوم این عمل ضد انسانی جانش را از دست داد. درست است که گفته اند شیطان برای انجام جنایاتش بدون وجود عمله های شیطان قادر به انجام آنها نیست و خانم نامبرده هم شامل این قاعده بوده است، با این وجود ، من باز هم در تحلیل نهائی مسعود و مریم رجوی که او را بدین صورت ضدانسانی بکار گرفته اند، مقصر اصلی میدانم!
از دیگر فتوحات ذکر شده برای ایشان، شرکت در عملیات فروغ جاویدان و کشتن سربازان مدافع مرز و بوم وطن است که خود جای تامل دارد.
نوید
