برادر عزیزم سلام
حسن جان، من به همراه سایر برادرانم و اعضای خانواده وقتی کنار هم هستیم همیشه از تو حرف می زنیم. جای خالیت خیلی حس می شود. واقعا چرا نباید الان کنار ما باشی؟
حسن جان همیشه این سئوال در ذهن من وجود دارد که چرا نمی توانی با ما تماس بگیری؟ در زمانی که هر لحظه انسانها می توانند با هم در تماس باشند چرا تو نمی توانی؟ آیا خودت نمی خواهی یا سران سازمان به تو اجازه تماس نمی دهند؟ البته فکر می کنم سران سازمان اجازه این کار را به تو و بقیه اعضا نمی دهند. چون می ترسند این ارتباط برقرار شود و شما به آگاهی از شرایطی که در آن قرار دارید برسید.
حسن جان باور کن من و بقیه اعضای خانواده مصمم هستیم تا هر چقدر زمان ببرد برای رهایی تو از چنگال تشکیلات بسته رجوی تلاش کنیم و مطمئن هستیم روزی تو هم مانند بقیه نفراتی که از سازمان جدا شدند، می توانی زندگی جدیدی را آغاز کنی .
من از جانب خودم و بقیه اعضای خانواده به تو قول می دهم هر کاری لازم باشد انجام دهم و خیالت راحت باشد و بدان ما همیشه در کنار تو خواهیم ماند چون هر چقدر زمان ببرد رجوی نمی تواند این رابطه عاطفی بین اعضای خانواده را از بین ببرد .
ایکاش رجوی جرات داشت نامه من را به تو بدهد. ای کاش می شد نامه ام را بخوانی و متوجه شوی که همه چیز برای رهایی تو آماده است و فقط کافی است یک گام برداری تا ببینی در بیرون از محیط بسته سازمان زندگی به چه زیبایی ادامه دارد.
در پایان امیدوارم هر چه زودتر تو رو ملاقات کنم .
برادرت حسین شعبانپور