موسی دامرودی از اعضای آسیلا میهمان ویژه برنامه نوروزی این انجمن بود.
او در پاسخ به مجری برنامه ؛ اریسا رحیمی که از او خواسته بود خاطره ای نقل کند می گوید: من در طول 4 سال اسارتم در اردوگاه عراق و پس از آن 29 سال اسارت در قرارگاه مجاهدین خلق خاطره خوبی به ذهن ندارم. در اردوگاه عراقی ها دست کم نامه ای برای خانواده ها می نوشتیم اما همین امکان ساده هم در کمپ مجاهدین خلق از ما سلب شد.
دامرودی تنها باری را به خاطر می آورد که به او اجازه دادند برای خانواده اش نامه بنویسد . نامه ای که هیچگاه پاسخی برایش دریافت نمی کند و به این نتیجه می رسد که حرف های سازمان در مورد خانواده ها درست است و خانواده اش او را از خاطر برده اند. موسی سالها بعد اما، متوجه می شود که سازمان با دسیسه به خانواده اش آدرس اشتباهی داده است. در واقع به خانواده اش گفته بودند که او در هلند ساکن است و نه عراق و کمپ اشرف !
موسی دامرودی که شش سال پیش ، یک روز برای همیشه کمپ مجاهدین خلق را ترک می کند و به کمیساریا می رود و خود را معرفی می کند و می گوید که دیگر تمایلی به ماندن در مناسبات رجوی را ندارد درباره حسش بعد از این اقدام می گوید: در این شش سالی که بیرون آمده ام حس تولد دوباره و زندگی نو دارم… در طول 29 سال حضورم در قرارگاه مجاهدین خلق خیلی چیزها را ندیده بودم . من رنگ پول را ندیده بودم . گوشی تلفن ندیده بودم . بعد از خروج از مناسبات توانستم با خانواده ام تماس بگیرم… موسی دامرودی می گوید دنیای بیرون از مناسبات مجاهدین سرشار از زندگیست.
دامرودی در آخر عید نوروز را به دوستانیکه هنوز در کمپ مجاهدین خلق هستند تبریک می گوید و از آنها می خواهد تا فکر کنند و به خودشان بیایند. او رو به دوستان اسیرش می پرسد که آیا صبح که از خواب بیدار می شوند جز فکر نشست ها فکر دیگری دارند؟ آیا می توانند آزادانه با دوستشان صحبت کنند بدون آنکه به آنها برچسب محفل زدن نزنند؟
در پایان اریسا رحیمی به نمایندگی از انجمن نجات ، هدیه ای نوروزی به ایشان تقدیم کرد.
