انجمن نجات روز دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ همزمان با روز جهانی صلیب سرخ ، اجتماعی متشکل از جداشده ها و خانواده های اعضای گرفتار در فرقه منحوس مجاهدین خلق از اقصی نقاط کشور ترتیب داد. شماری از خانواده های دردمند و چشم به راه گیلک در این تجمع که در مقابل دفتر کمیته صلیب سرخ در تهران برگزار شد، مشارکت فعال داشتند.
پدران و مادران سالخورده و رنجدیده از ظلم و جور رجوی با قلبی آکنده از عشق به عزیزان دربندشان، عاجزانه از نمایندگان صلیب سرخ خواستار دیدار با عزیزان خود شدند. عزیزانی که در زندان مانز آلبانی اسیر و تحت کنترل شدید مجاهدین خلق می باشند.
در اجتماع مذکور به واسطه ضجه های دردآلود خانواده های اسیران، صحنه هایی خلق شد که دل هر انسانی را عمیقا به درد می آورد که امید می‌رود برای نمایندگان صلیب سرخ نیز چنین باشد تا با انگیزه بیشتری ، مطالبات انسانی خانواده ها که در صدرش ملاقات نزدیک با دلبندشان هست را دنبال کنند و سران مجاهدین خلق را به خاطر ستیزه جویی نابخردانه با این قربانیان مورد مواخذه قرار دهد.
خانواده های دردمند گیلک نیز در کنار سایر خانواده های چشم انتظار که از اقصی نقاط کشور گردهم آمده بودند، ضمن امضای طومار، رهایی فرزندان خود از اسارت مافیای رجوی را فریاد زدند و از صلیب سرخ جهانی استمداد طلبیدند.
علی پوراحمد
