آقای محمدرضا محمدنژاد همراه با همسرشان از شهر نقده از استان آذربایجان غربی در تجمع تیرماه انجمن نجات در مقابل سفارت ترکیه در تهران شرکت داشت. خانواده محمدنژاد در کنار دیگر خانواده ها، خواستار دیدار با برادرش بهمن محمدنژاد گرفتار در اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی شد.
خانواده محمدنژاد سالهاست از طریق ارسال پیام های ویدئویی، مصاحبه با گزارشگران بین المللی، نامه نگاری و تماس با صلیب سرخ جهانی و حقوق بشر، سعی کرده‌اند توجه مقامات آلبانیایی و ارگانهای بین المللی را به فاجعه ای که در اردوگاه فرقه مجاهدین در آلبانی در حال رخ دادن است جلب کنند. اردوگاهی که ساکنان آن سالهاست بشکل برده و در بدترین شرایط روحی و روانی روزگار می گذرانند و هیچ ارتباط و تماسی با دنیای بیرون ندارند.
آقای محمدنژاد در یکی از مصاحبه هایش در پاسخ این سوال که: در مقابل خواست به حق و قانونی شما رجوی با وقاحت وصف ناشدنی خانواده ها را مشتی «تروریست و مزدور» خطاب کرده و در رسانه هایشان در توهین و ناسزاگویی هیچ حریم و حرمتی را در حق خانواده ها نگه نمی دارند، گفته بود: «بگذارید سران فرقه هر توهین و ناسزایی را که خواستند نثار خانواده های دردمند بکنند. ما تنها خواستمان رهایی فرزندان، خواهران و برادرانمان از دست این فرقه وطن فروش است. حتی اگر آنها ما را تروریست و مزدور هم بخوانند، ما از این خواست برحق و قانونی مان دست بر نخواهیم داشت. مطمئنا هیچکدام از این حرمت شکنی ها، واقعیت ها را تغییر نخواهد داد و آن اینکه تشکیلات مجاهدین با سران بدنام و وطن فروش شان یک فرقه تمام عیار و یک گروه تروریستی بیش نیستند. اگر غیر از این بود هرگز از سوی مردم ایران طرد نشده و هم اکنون در سن سالمندی با بیماریهای لاعلاج در بیابانهای آلبانی سرگردان و آواره نبودند.»
نویسنده : سعید پارسا