فاجعه تروریستی 11 سپتامبر 2001 مطمئنا به شدت دنیا را تکان داد. این فاجعه قطعا دنیا را در غمی سنگین فرو برد. تقریبا تمامی کشورها و تمامی سازمان های جهان، فارق از نوع رابطه شان با آمریکا، قویا این عمل را محکوم نمودند. ولی آیا حیرت آور نیست که در یابیم یک گروه در حقیقت ظالمانه ترین عملیات تروریستی تاریخ معاصر را جشن گرفت؟
باقرزاده یکی از پایگاه های سازمان مجاهدین خلق در عراق قبل از سقوط دیکتاتور سابق عراق صدام حسین بود. این پایگاه معمولا برای اجتماعات گروهی (نشستها) اعضای سازمان مجاهدین خلق در عراق (که به ارتش آزادیبخش ملی نیز شناخته میشدند) بود. جلسات که همیشه تم ایدئولوژیک داشت گهگاه و معمولا با حضور رهبران سازمان مجاهدین؛ مسعود و مریم رجوی تشکیل میشد. اعضا از پایگاه های مختلف در عراق برای یک هفته یا بیشتر برای گوش دادن به تعالیم رهبران گرد هم می آمدند.
زمانی که فاجعه 11 سپتامبر 2001 اتفاق افتاد، حدود 2000 نفر در پایگاه باقرزاده برای شرکت در اجتماع عمومی ارتش آزادیبخش ملی و شنیدن سخنرانی های رجوی ها جمع شده بودند. در همان روز بلندگو ها در سراسر پایگاه افراد را جهت اجتماع فوری در سالن اصلی فراخواند تا از خبر بسیار حیاتی و مهمی مطلع گردند. بعد از اینکه تعداد نسبتا زیادی جمع شدند یک نوار ویدئویی حاوی اخبار از پرده های بزرگ نشان داده شد. خبر در خصوص این بود که چگونه برج های دو قلو توسط برخی به اصطلاح مسلمانان فناتیک افراطی منفجر شده اند. نوار ویدئویی بارها و بارها نشان داده شد و هر بار همراه با شور و شادی از جانب اعضا و مسئولین سازمان مجاهدین خلق همراه بود. مسئولین سایرین را تشویق میکردند تا برقصند و شاد باشند. روز بعد یک تجمع برای اینکه مسعود و مریم رجوی سخنرانی خود را به گوش اعضا و مسئولین برسانند ترتیب داده شد. همان نوار ویدئویی چندین بار نشان داده شد و مجددا هر بار همراه با شور و شادی بود. مسعود شروع به صحبت در خصوص حادثه تروریستی کرد. او این عمل را به هیچ وجه محکوم ننمود و حتی عملا آنرا به عنوان یک حرکت ضد امپریالیستی قابل قبول دانست. او ادعا کرد گروهش خیلی برتر از القاعده هستند و “اگر آنها میتوانند چنین عملیات نظامی پیچیده ای انجام دهند ما باید بتوانیم به نحو بهتری آنرا انجام دهیم”. او این عملیات را نتیجه سیاست آمریکا و همچنین قدرت ایدئولوژی اسلام! دانست. او اعلام نمود که “منتظر باشید تا ثمره اسلام انقلابی را ببینید!”. سپس مریم سخنرانی خود را آغاز نمود. او بروشنی اعلام نمود که این فاجعه تروریستی به نفع سازمان مجاهدین خلق تمام خواهد شد چرا که توجه آمریکا را به افغانستان جلب کرده و حداقل تا مدتی عراق و صدام حسین را فراموش خواهند کرد. او سپس عمل بمبگذاری انتحاری را به ایدئولوژی اسلام! ربط داد و گفت که تنها این نوع ایدئولوژی میتواند چنین مأموریت پیچیده ای را به انجام برساند. بسیاری از اعضای سازمان مجاهدین خلق که در آن اجتماع حضور داشتند در خصوص وقایع آن روز و آن اجتماع زمانی که از گروه جدا شدند شهادت داده اند. زمانی که نیروهای آمریکایی قرارگاه اشرف (قرارگاه اصلی مجاهدین خلق در عراق) را اشغال نمودند، آنها با بسیاری از اعضای جدا شده مصاحبه کرده و همگی آنها داستانی که در فوق آمده است را تشریح کرده اند. اگر چه وزارت خارجه آمریکا در گزارش سالانه خود سازمان را یک گروه تروریستی و همچنین یک فرقه شخصیتی خوانده است، اما متأسفانه عمدا به این حقیقت محض که آنها عملا واقعه تروریستی 11 سپتامبر را ستایش نمودند نپرداخته است. برخی جداشدگان تأکید کرده اند که قبل از اینکه نیروهای آمریکایی قرارگاه اشرف را اشغال نمایند مسئولین سازمان مجاهدین خلق تمامی نوارها و مدارک از جمله تصاویری که از اجتماع یاد شده در بالا گرفته شده بود را از بین بردند. همچنین لازم است توجه شود که از زمان واقعه 11 سپتامبر تا کنون، سازمان مجاهدین خلق به هیچ وجه رسما این عمل تروریستی و یا عملیات دیگری که توسط القاعده در اروپا انجام شده است را محکوم نکرده است. این علیرغم این واقعیت است که سازمان مدام بر ضرورت مبارزه با تروریسم تأکید کرده و در این راستا البته جمهوری اسلامی ایران را پدر خوانده تروریسم میخواند. این واقعیت که سازمان مجاهدین خلق تمامی تبلیغات ضد تروریستی خود را بر روی جمهوری اسلامی متمرکز کرده و در قبال عمل تروریستی 11 سپتامبر کاملا سکوت اختیار میکند این موضوع را ثابت میکند که اقدام به مقابله با تروریسم تنها از جانب رهبران سازمان مجاهدین خلق به عنوان یک وسیله استفاده شده و آنان هرگز آنرا رد نمیکنند.