خانم مهناز سپه پور مسئول تشکل مادران استان آذربایجان غربی و یکی از زنان فعال در رساندن صدای خانواده های این استان به گوش مقامات دولت آلبانی و ارگانهای بین المللی است. ایشان همکاریهای نزدیکی با انجمن نجات استان آذربایجان غربی در راستای کمک به خانواده های عضو این انجمن دارد.
خانم سپه پور اخیرا در یک پیام ویدئویی تشکیل شورای زنان انجمن آسیلا در آلبانی را به بانیان و مؤسسین این شورا تبریک گفت و برایشان آرزوی موفقیت کردند. متن پیام ایشان بشرح زیر است:
بنام خدا، با سلام
اخیرا انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی در اطلاعیه ای از تاسیس تشکل جدیدی با نام شورای زنان انجمن آسیلا خبر داد.
انجمن آسیلا هدف از تأسیس این شورا را رساندن صدای مادران و خانواده های اعضای گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق اعلام کرد.
بدین وسیله من نیز به عنوان مسئول تشکل مادران استان آذربایجان غربی تشکیل شورای زنان انجمن آسیلا را به تمامی مادران، خانواده های دردمند، و زنان آلبانیایی عضو انجمن که به حق بخاطر تلاش های شبانه روزی شان شایسته تقدیر و قدردانی هستند تبریک عرض می کنم.
امیدوارم این حرکت گامی دیگر در راستای شناساندن چهره واقعی فرقه تروریستی رجوی به مردم آلبانی بوده و به آزادی هر چه بیشتر اعضای گرفتار در این فرقه کمک کند.
ممنون از همگی شما، خدانگهدارتان.
گفتنی است خانم مهناز سپه پور خواهر ناصر سپه پور یکی از قربانیان فرقه رجوی است که رهبران مجاهدین وی را در درگیری با نیروهای عراقی در سال ۱۳۹۰ در قرارگاه اشرف به کشتن دادند.
ناصر سپه پور در سال ۱۳۶۴ به قصد تحصیل در اروپا از مرز کردستان عراق از ایران خارج شد. هدف وی این بود تا از طریق نهادهای بین المللی مستقر در کردستان عراق، راهی برای رفتن به اروپا پیدا کند. ولی ناخواسته گذرش به اردوگاه اشرف افتاد. او به مدت چند ماهی در این اردوگاه بسر برد. ولی توجه به اینکه او نه سیاسی بوده و نه مجاهدین را می شناخت شبانه از این اردوگاه فرار کرده و به ترکیه رفت.
اما از بخت بد مجدداً در تور باندهای عضو بگیر فرقه تحت عنوان کاریابی به امید اینکه این بار دیگر پایش به اروپا خواهد رسید افتاد ولی بار دیگر سر از اردوگاه اشرف در خاک عراق درآورد.
خانواده ناصر تا سال ۱۳۸۴ از ایشان هیچ گونه اطلاعاتی در دست نداشتند. حتی با فرستادن عکس ناصر به روزنامه های خارج از کشور پیگیر محل اقامت ایشان شده بودند.
ولی بعداً و از طریق کسانی که از فرقه رجوی در عراق جدا شده و به ایران آمده بودند متوجه می شوند که اکیب های عضو بگیر فرقه در ترکیه با محمل شرکت های کاریابی به وی نزدیک شده و با قول رساندن ناصر به یک کشور اروپایی و گرفتن پاسپورت و اقامت برای او، وی را سوار هواپیمایی می کنند که مقصدش به جای اروپا کشور عراق بود.
به گفته دوستان ناصر که از اردوگاه اشرف فرار کرده بودند ناصر هرگز به رجوی سر خم نکرد و تحت اجبار با آنها همکاری می کرد. ضمن اینکه وی بشدت مریض بود ولی هرگز رسیدگی های پزشکی مناسب برای او صورت نگرفت.
خانواده سپه پور تلاش های زیادی برای نجات وی انجام دادند ولی نتیجه ای نگرفتند. آنها نامه های زیادی به ارگانهای بین المللی از جمله؛ کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران، دیده بان حقوق بشر، دفتر نیویورک – واشنگتن – لندن – پاریس، عفو بین الملل – نیویورک – واشنگتن – لندن – پاریس و سازمان حقوق بشر عراق ارسال کردند تا جان وی را نجات دهند. اما ددمنشی های سران فرقه رجوی مانع از این شد و نهایتاً ناصر نیز قربانی امیال ضد ایرانی و ضد انسانی رجوی گردید.