این روزها شاهد آن هستیم که دستگاه تبلیغاتی سازمان مجاهدین خلق مدام سنگ بلوچ های ایران را بر سینه میزند و داد و هوار سر میدهد که حق و حقوق بلوچ ها ضایع شده است. به درستی و غلط بودن این ادعا کاری نداریم اما به عنوان کسانی که تجربه حضور در تشکیلات مجاهدین را دارند از این نوع رفتار وقیحانه متناقض می شوم. منی که پای صحبت بلوچ هایی که آنها هم مدتی از عمر را در مناسبات سازمان سپری کرده اند نشسته ام و برایم گفته اند که چگونه حق و حقوق شان در تشکیلات رجوی ضایع می شده ، برایم جای تعجب دارد وقتی می بینم رجوی دم از آزادی و حقوق بلوچ ها می زند.
ما خودمان درون تشکیلات رجوی بوده ایم و از نزدیک واقعیت های درون سازمان مجاهدین را تجربه کرده و لمس کرده ایم، حقیقت این است که سازمان مجاهدین ناقض تمامی ارزش های انسانی است، سازمان مجاهدین برای رسیدن به اهداف خود قومیت های مختلف را بهانه میکند و تلاش می نماید با توسل به اراجیف و سرهم کردن برخی اخبار موقعیت خود را تثبیت کرده و النهایه قدرت را در ایران بدست بگیرد.
همین افرادی که از سازمان مجاهدین جدا شده اند، میگویند:
برای ما امکان یک تماس تلفنی نگذاشتند، یعنی اجازه داده نمی شد، نه نامه نگاری و نه ایمیل و نه تماس تلفنی معمول و یا تماس های تصویری و نه هیچ امکانی دیگری. علاوه بر این حق نداشتیم به زبان محلی خودمان صحبت کنیم، حتی در جمع دوستانه خودمان.
حالا ما دُم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را ؟!
از یک سو شاهد تبلیغات رجوی در خصوص حقوق بلوچ ها هستیم و از سویی دیگر بلوچ هایی را می بینیم که از ظلم رجوی که در حق خلق بلوچ روا داشته است میگویند.
واقعیت این است که رجوی ها باز هم سعی دارند از قوم شریف بلوچ و از تمام قومیت ها به نفع خود بهره ببرند. اما آنها هرگز نمی توانند به مقاصد پلید خود برسند و از مردم ایران سلب آرامش و آسایش نمایند.
بخشعلی علیزاده