در قسمت قبل به این موضوع اشاره کردم که بعد از سرنگونی صدام حسین به عنوان ارباب رجوی، شاخ مجاهدین شکست. از ترس فرار افراد فشاری روی نیروها نمی آوردند. سران فرقه رجوی می خواستند از فرار افراد جلوگیری کنند. چند منطقه که به ضلع شمال و به کمپ تیف آمریکاییها منتهی می شد توسط کادرهای دو نفره کمین گذاشتند. سر پیچ قبرستان 24 ساعته بصورت شیفتی دو نفره کمین می کردند که هر فردی از این قسمت اقدام به فرار می کرد را دستگیر کنند و به سران فرقه تحویل دهند. در میدان تیر نقطه کوری وجود داشت دو نفر هم آنجا همیشه در کمین بودند و ….
اما با این وجود بعضی از افراد با موفقیت فرار می کردند و خودشان را به آمریکاییها می رساندند. مریم رجوی بعد از آزادی از زندان پیام داد و در پیامش گفته بود: دندان سلاح را بکشید و بیندازید دور، دندان تنظیم رابطه با آمریکاییها را جای آن بکارید و در پیامش گفته بود هر مقری موظف است آمریکاییها را دعوت کند و با آنها تنظیم رابطه درستی بکند. بعد از مدتی دعوت کردن آمریکاییها شروع شد آمریکاییها را به مقر دعوت می کردند و مهمانی مفصلی برای آنها می گرفتند. بعد از وعده غذایی، برنامه ترانه خوانی و رقص با آهنگ های سنتی برایشان اجرا می شد. مقر زنان هم موظف بودند آمریکاییها را دعوت کنند. خبر موثق داشتم که در مهمانی آمریکاییها در مقر زنان بعد از شام، زنان روی سن رقص آسوری برای آمریکاییها اجرا می کردند. با این حال خوشبختانه آمریکاییها سلاحهای سبک و سنگین مقر زنان را هم جمع آوری کردند و داغی روی دل مریم و سران فرقه شان گذاشتند. دیگر هیچ سلاحی در مقرها وجود نداشت.
از یک سری از کادرها در مقر برای مدتی خبری نبود. صبح می رفتند و غروب به مقر باز می گذشتند. از یکی از کادرها که با هم دوست بودیم سئوال کردم که اینها کجا می روند؟ نشست با رجوی که منتفی است مریم رجوی هم که در عراق نیست! در جواب گفت بین خودمان باشد این ها جنب درب اشرف یک بنگال ( کانکس ) 14 متری درست کرده اند، یک تابلو روی بنگال نصب کرده اند که روی تابلو به انگلیسی نوشته اند: پیتزا فروشی . به آمریکاییها پیتزا می فروشند این هم یک روش فریب است و می خواهند به آمریکاییها وانمود کنند که ما مستقل هستیم و هزینه های خودمان را خودمان تامین می کنیم! ببین چه بلایی بر سر فرماندهان نظامی آورده اند و آنها را وادار کرده اند که به آمریکاییها پیتزا بفروشند. تا خرخره رفته بودند زیر چتر آمریکاییها. فقط فروش پیتزا نبود! به تمامی زنان دستور داده بودند تونیک کوتاه به تن کنند تا قبل از سرنگونی صدام تمام زنان تونیک بلند به تن می کردند. تونیک های کوتاه را جدیدا دوخته بودند.
در پادگان اشرف پارکی درست کرده بودند بنام پارک مریم. تنها اسمی که به آن نمی خورد پارک بود. همه را جهت شام جمعی به پارک دعوت کرده بودند. آمریکاییها هم دور تا دور پارک را قُرق کرده بودند. می خواستند به آمریکاییها بگویند با وجود جمع آوری سلاحهای سبک و سنگین ما ببینید چقدر روحیه ما بالاست! به زنان نگاه می کردم برای من عجیب بود تونیک های کوتاه به تن کرده و روسری گل گلی تا نیمه سر بسته شده! به یکی از دوستانم گفتم صحنه را می بینی در جواب گفت با این کار می خواهند زنان را در دل آمریکاییها جا بدهند. دوران عوض شده دوران ببند و بزن تمام شده.
رجوی و سرانش نمی توانستند انقلاب من در آوردی مریم قجر را به افراد تحمیل کنند. هر کاری می کردند باز جای دیگری از انقلاب مریم قجر سوراخ می شد! خودشان هم مانده بودند چکار کنند. به نفرات رده تشکیلاتی می دادند، مسئولیت می دادند و … باز هم جواب نمی گرفتند . آمریکاییها در پادگان اشرف گشت زنی می کردند. کسانی که می خواستند فرار کنند به خودشان زحمت نمی دادند، جلوی ماشینهای آمریکاییها را می گرفتند و سوار ماشین می شدند تا به کمپ تیف منتقل شوند.
بعد از سرنگونی صدام دوران خوبی در پادگان اشرف داشتم، وقتی می دیدم سران رجوی در آشفتگی و خاری بسر می برند احساس خوشحالی می کردم. اخبار CNN و الجزیره در سالن غذا خوری صبح تا شب پخش می شد. وقتی دیدند در اخبار تبلیغات زندگی عادی پخش می شود اخبار را قطع کردند! می گفتند تبلیغات تاثیرات منفی روی افراد می گذارد و باعث فرار افراد می شود. فوتبال جام جهانی را مستقیم در سالن پخش می کردند اما باز هم وقتی دیدند در میان تماشاچی های فوتبال صحنه های خوبی پخش نمی شود فوتبال را هم قطع کردند. فکر می کردند به نفعشان است! خبر نداشتند که به ضررشان تمام می شود و فرارها بیشتر می شود. در آن زمان من نقشه فرار خودم را می کشیدم ولی اقدام نمی کردم. می خواستم مدتی در پادگان اشرف بمانم و نابودی آنها را ببینم. این همه به من و امثال من ظلم کردند حالا بایستی تاوان میدادند.
ادامه دارد…
فواد بصری