از دوستم پرسیدم که خب حالا سازمانی که اینهمه دعوی دموکراسی داشت و دعوی برابری زن و مرد در ابتدای انقلاب گوش فلک را کر می کرد حالا چه میگوید؟
او گفت که خب داشتن رادیو جرم است. صحبت کردن 2 نفر با هم جرم است و محفل و شعبه سپاه پاسداران است و فقط اخبار تلویزیون خودشان را میگذارند و فقط بولتن داخلی خودشان را و…
و ادامه داد آبدارخانه هم حتی ساعت بندی شده و برای زنان و مردان ساعتی مجزا دارد که مبادا آنها در آنجا با هم روبرو شوند!
گفتم عجب. تا من بودم خبر از جدا سازی و زمانبندی پمپ بنزین را داشتم. 8 تا 10 خواهران، 4 تا 6 عصر برادران! اما دیگر این جدید بود. خب حالا بعد از 100 سال دیگر ببینیم به کجا میرسند! اینهمه داعیه ترقی و ترقیخواهی!
یادم می آید تازه آمده بودم و در محلی مشغول به کار بودم در آنجا مرد و زن با هم کار میکردند میخواستم بروم آبدار خانه چون تعدادی زن در آنجا بودند رویم نشد چندبار تا دم درب آمدم و برگشتم. هنوز اندیشه های سازمان در سرم بود! هنوز در خیابان که راه می روم می ترسم که به زنها نگاه کنم و حرف بزنم. حتی در مغازه ها و بقیه جاها معذب هستم. چرا؟ چون بیش از بیست سال فشاری بر ذهنم وارد آمده که این جداسازی جهنمی در من شکل گرفته است. پس به جای داشتن وحدت با اطراف خودم دارای فاصله ای طولانی هستم! پس ببینید یک خط فکری عجب تأثیر سوئی دارد.
در حالی که می بینم مردم چنین جدا سازی در ذهنشان ندارند. خب الان جامعه ای را فرض می کنیم در 100 سال دیگر که سازمان مجاهدین بالاخره با هزار کلک بر آن هنوز حاکم است. فکر می کنید چطور باشد. آیا جامعه بی طبقه توحیدی که در آن اساس یگانگی و وحدت است به صورتی منفک و جدا می باشد؟ و یا اگر صاحب زمان (عج) ظهور کند برای زن و مرد جداست؟
پس این خط فکری و اهرم کنترل بر راهروانی است که راهی برای فرار ندارند.
شریف (مهدی ابریشمچی) در جواب یکی از نفرات در نشست گفت: آره آره ما زمانی که برسیم به ایران تمام زنها را از مردها جدا میکنیم و طلاقشان را میگیریم!
باید گفت باش تا برسی!
اصغر فرزین