روز یکشنبه 28 آبان 1402 اعضای انجمن نجات خوزستان به همراه تعدادی از خانواده های مرتبط با این انجمن و اعضای جدا شده از شهرهای اهواز، آبادان و خرمشهر به منظور عرض تسلیت بمناسبت درگذشت حبیب باوی برادر سعید باوی از اعضای گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق در منزل آقای فهیم باوی برادر آن مرحوم حضور بهم رساندند. در ابتدای مراسم حاضرین برای شادی روح آن مرحوم سوره فاتحه قرائت کردند و در ادامه یکایک شرکت کنندگان این مصیبت وارده را به آقای فهیم باوی، دیگر اعضای خانواده اش و همچنین فرزندان آن مرحوم که در مراسم حضور داشتند تسلیت گفتند.
در ادامه مراسم آقای پیرزادی برادر حیدر پیرزادی از اعضای تحت اسارت به مرثیه خوانی در وصف آن مرحوم پرداخت که حاضرین را بشدت تحت تاثیر قرار داد. در ادامه برنامه مسئول انجمن نجات خوزستان ضمن عرض تسلیت به خانواده باوی از خانواده های شرکت کننده و اعضای جداشده که برای شرکت در این مراسم دعوت انجمن نجات خوزستان را پذیرفتند تشکر و قدردانی کرد و یادآوری نمود شرکت اعضای انجمن نجات خوزستان و دیگر خانواده ها و دوستان جداشده نشان دهنده پیوند عمیق عاطفی بین اعضا است و بمثابه یک خانواده بزرگ می باشد.
ایشان گفت: ما صرف نظر از تلاش مقدسمان برای آزادی اعضای در بند اسارت فرقه مجاهدین خلق بمثابه یک خانواده بزرگ که سالیان در کنار هم بوده ایم لازم است در مراسم های شادی وغم همدیگر شرکت داشته باشیم. چون عواطف و احساسات ما به یکدیگر آمیخته شده و غم ها و شادی هایمان مشترک است. من مجددا از تمامی خانواده هایی که از شهرهای اهواز و آبادان و خرمشهر در این مراسم شرکت کردند تشکر می کنم. امیدوارم تجمع بعدی ما حضور در مراسم جشن و شادی باشد. مجددا به خانواده محترم باوی این مصیبت بزرگ را تسلیت عرض می کنم.
بعد از اتمام صحبت های مسئول انجمن نجات خوزستان آقای فهیم باوی به نمایندگی از خانواده باوی از شرکت و ابراز همدردی اعضای انجمن نجات خوزستان و دیگر خانواده ها تشکر و قدردانی کرد و گفت حضور شما امروز در منزل و در میان خانواده داغدار ما موجب تسلی ما و آرامش روح مرحوم برادرم حبیب گردید. در این میان من باید بطور خاص از انجمن نجات خوزستان بخاطر زحمتی که برای گردآوری خانواده ها کشیدند تشکر کنم. انشالله بتوانیم با شرکت در مراسم شادی های شما جبران نماییم. خانواده باوی در پایان مراسم برای تدارک نهار خیلی اصرار کردند که خانواده ها و اعضای انجمن نجات ضمن تشکر آن را به فرصت دیگری موکول کردند.
