خیانت به صداقت، روش جاری در سازمان مجاهدین خلق – قسمت اول

روزهای اول اسارتم در سازمان، زیاد این جمله را از مسئولین در رده های مختلف می شنیدم که سر در ورودی سازمان مجاهدین نوشته شده است: صداقت و فدا… بدین معنی که در این سازمان همه چیز و همه کس با عیار صداقت و فدای حداکثری سنجیده می شود.

شعار، شعار خوب و پسندیده ای بود، اما حیف که حتی قطره ای صداقت در رهبران این سازمان وجود نداشت، بعدها که از سازمان جدا شدم و خود را نجات دادم، از زبان شخصیت های سیاسی مختلف و آگاه این جمله را در مورد سازمان شنیدم که : اعضای صادق، رهبران ناصادق.

حکایت شعبده باز سابق مقیم عراق، مسعود رجوی و عروسک دجال خیمه شب بازی اش مریم ، کاملا از این جمله تبعیت می کند، این دو شیاد بشدت ناصادق و فریبکار هستند، در اعماق وجود این دو فرد، ذره ای صداقت هرگز وجود نداشته است، همه اعمال این دو روی فریب و نیرنگ سوار است و مسئولین سازمان به نسبت نزدیکی و دوری از این دو فرد، از جنس این دجالان هستند.

یکی از این بحث ها ، بحث “مالی – اجتماعی” است، همانطوریکه همه می دانیم، مخارج بورژوانشینی مسعود و مریم، از دول بیگانه تامین می شود، اما این دلارها و یوروهای تقدیمی نیز گهگاه کفاف مخارج بی اندازه آنان را نمی کند و طبق سنتی شیطانی و عوام فریبانه در سازمان هواداران و اعضای مقیم اروپا و آمریکا را به نوعی گدایی در خیابان ها مجبور می کنند.

از آنجا هم که در این سازمان به مفهوم واقعی همه واژه ها، تجاوز شده و همه را از محتوا تهی کرده اند، نام این کلاهبرداری را گذاشته اند : ” گلریزان همیاری” ، در کارهای مالی – اجتماعی ، یا همان گلریزان همیاری که شاخه ای از این شارلاتان بازی است، همه چیز روی دزدی و دروغ سوار شده است. بدین ترتیب که از چند روز قبل همه اعضای خارج نشین سازمان و هوادارانی را که با انواع شیادی ها دور خود جمع کردند را برای گدائی و حقه بازی و سرکیسه کردن مردم کوچه و خیابان ، به بیرون از مقرها راهی می کنند.

اکنون نیز از چند روز پیش فراخوان دادند و چنین اعلام کردند:
” سیمای آزادی، تلویزیون ملی ایران اعلام کرده است که بیست و هشتمین برنامه‌ٔ گلریزان همیاری خود را در روزهای ۲۲ تا ۲۴ دیماه برگزار خواهد کرد. این سنت نیکو هر ساله با استقبال هم‌میهنانمان مواجه شده و به‌طور پیوسته بر دامنه و ابعاد آن اضافه می‌شود…”

اما مالی – اجتماعی، در سازمان چیست؟
یکی از راه‌های کسب درآمد در سازمان که غالباً در اروپا فعالیت می‌کنند و از ابتدای ورود اعضا و هواداران این فرقه به اروپا کار خود را آغاز کرده است، دریافت پول در خیابان از شهروندان اروپایی در قالب مؤسسات خیریه است. این فعالیت که در داخل این تشکیلات با نام یگان مالی-اجتماعی شناخته می‌شود، با دو هدف تأمین بخشی از هزینه‌های مالی و مشغول‌سازی اعضا و هواداران فعالیت می‌کند.

سابقه آغاز به کار این یگان به ابتدای دهه ۶۰ باز می‌گردد؛ در آن سال‌ها سازمان با چاپ نشریه‌ای به نام “نشریه نهاد مالی و اجتماعی ایران” به زبان انگلیسی در اروپا، درواقع پوششی برای اعضای فعال در این یگان ایجاد کردند. هر چند این یگان اعضای ثابتی برای خود دارد، اما هر عضوی که از دهه ۶۰ تا کنون در اروپا جذب شده، یا هر عضوی که از پادگان اشرف به اروپا اعزام شده است، ابتدا مدتی را در این یگان فعالیت کرده و گاهی نیز مجبور است فقط در همین یگان فعالیت کند.

بخش مالی و بخش اجتماعی دو بخش یگان مالی-اجتماعی سازمان را تشکیل می‌دهند. بخش اصلی یا مالی که بیشترین تعداد از اعضای یگان را در خود جای داده، وظیفه دارد در خیابان، معابر عمومی، ایستگاه‌های قطار، مراکز خرید مستقیماً از مردم پول گدایی کند و بخش دیگر نیز وظیفه دارد تا نیازهای بخش مالی اعم از ایجاد پوشش‌های لازم و ارائه ظاهر قانونی به بخش مالی را فراهم کنند.

در بخش اجتماعی به عنوان نمونه تلاش می‌شود تا در کشورهای مختلف اروپا انجمن‌های خیریه پوششی ثبت کنند تا هم بخش مالی یا همان اعضا و هوادارن فعال در خیابان مشکلی از بابت کار نداشته باشند و هم برای دریافت پول نقد، بازکردن شماره حساب و ارائه آن برای دریافت کمک‌های مالی با ممنوعیت قانونی روبه‌رو نشود.

هر چند درآمد بخش مالی-اجتماعی برای رهبران سازمان در مقایسه با حمایت‌های مالی سرویس‌های اطلاعاتی از این گروه، عدد قابل ملاحظه‌ای نیست، اما سران سازمان همواره برای وجهه بیرونی خود مدعی کمک‌های مالی مردمی هستند و هم به اعضا این گونه القا می‌کنند که بدون درآمد بخش مالی-اجتماعی سازمان نمی‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد!

به عنوان نمونه “انجمن خیریه برای پناهندگان” در فرانکفورت، “انجمن تقویت حقوق بشر در ایران” در بن، “مرکز حقوق بشر برای پناهندگان ایرانی” در دوسلدورف، “انجمن حقوق بشر رهاورد برای مهاجرین” در آخن، “سازمان کمک برای حقوق بشر در ایران” در دورتموند و “انجمن برای امید آینده” در برلین تعدادی از انجمن‌های پوششی این سازمان در کشور آلمان را تشکیل می‌دهند.

غیر از اهداف مالی، براساس یکی از مناسبات مهم درون فرقه‌ای، مسعود رجوی معتقد است که اعضای فرقه همواره باید تحت فشار کار بوده و در غیر این‌صورت فرصت‌هایی برای محفل‌زدن‌های چند نفره، فکر کردن و مطالبه حق و حقوق و در کل مسئله‌سازی برای تشکیلات ایجاد می‌کنند. به زبان ساده‌تر مسعود رجوی و مریم، اعضای رده پایین خود را در صورتی که به درد هیچ یک از بخش‌های سازمان نخورند، با عنوان فعالیت‌های مالی-اجتماعی برای گدایی به خیابان اعزام می‌کنند.

در بخش مالی اعضا و هواداران فعالیت می‌کنند و وظیفه دارند هر روز در خیابان‌ها و در مراکز پرجمعیت عمومی به اخذ وجه از مردم بپردازند. یک عضو بخش مالی از اولین ساعات صبح تا آخرین ساعات شلوغی خیابان در شب مجبور به انجام این کار است و هر شب هم باید همه مبالغ دریافتی با تفکیک مبالغ از مکان‌ها و افراد مختلف را در اختیار مسئول خود قرار دهد.

ادامه دارد . . .

محمدرضا مبین