روز چهارشنبه ۱۳ دیماه ۱۴۰۲ به دعوت خانواده دردمند و چشم انتظار ولی حقیقت طلب از اعضای گرفتار در کمپ مجاهدین خلق به منزل شان واقع در شهرستان لنگرود رفتیم و با آنها به گپ و گفتگوی صمیمی نشستیم.
عبدالحسین حقیقت طلب و همسر گرامی شان صمیمانه از ما پذیرایی مهربانانه داشتند که از آنان قدردانی و تشکر کردیم و آرزو کردیم به حول و قوه الهی هر چه زودتر عزیزشان با رهایی از چنگال بد سیرت رجوی به آغوش وطن و خانواده برگردد.
این خانواده رنجدیده از ظلم و جور رجوی به مجرد دیدن مسئول انجمن نجات گیلان عمیقا به وجد آمدند و گفتند: “خیلی ممنون که دعوت مان را پذیرفتید و قدم رنجه فرمودید و به منزل مان آمدید. ”
آقا عبدالحسین در حالیکه سعی میکرد بغض و گریه اش را کنترل کند، ادامه داد: ” حضور شما داداش و زن داداشم در خانه ما موجب شد حس قشنگی بهم دست بدهد و احساس کردم برادرم ولی حقیقت طلب بعد از ۳۸ سال دوری را دیدم و در آغوش گرفتم. روح پدر و مادرم شاد که آرزو داشتند دلبندشان را در آغوش بگیرند ولی چشم انتظار دار فانی را وداع گفتند و لعن و نفرین شان برای رجویها ماند.”
مسئول انجمن نجات ضمن همدردی با آنان گزارشی جامع از آخرین وضعیت شکننده رجویها و محدودیت های اعمال شده از جانب دولت و پلیس کشور آلبانی بر تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق ارائه داد و یادآور شد با تشکیل انجمن نجات در آلبانی دستاوردهای کیفی داشته ایم که انشالله درروند رو به بهبود خود، دیدار و ملاقات خانواده های اسیران با عزیزان اسیرشان در آلبانی را خواهیم داشت.
بنا به درخواست آنان در خاتمه دیدار صمیمانه دو ساعته از این خانواده چشم براه تعدادی عکس یادگاری گرفته شد و پیام ویدئویی ضبط گردید تا با اطلاع رسانی در سایت نجات ، به گوش نازنین برادرشان برسد تا ببیند خانواده اش مشتاقانه در انتظارش لحظه شماری می کنند.
دقتکار
