فرقه رجوی، به عنوان یک سازمان ایدئولوژیک توتالیتر، از سیستم مغزشویی جنسی به عنوان ابزاری برای کنترل و سرکوب اعضای خود استفاده می‌کند. این سیستم شامل مجموعه‌ای از روش‌ها و تکنیک‌های روانی است که برای از بین بردن هویت فردی، تضعیف عزت نفس و ایجاد وابستگی عاطفی و جنسی به رهبری فرقه، به کار گرفته می‌شود.
روش‌های مغزشویی جنسی در فرقه رجوی
جداسازی: اعضای فرقه از خانواده و دوستان خود جدا می‌شوند و در محیطی بسته و تحت کنترل دائمی قرار می‌گیرند. این جداسازی، زمینه را برای سوءاستفاده جنسی و روانی فراهم می‌کند.
تلقین: از طریق جلسات ایدئولوژیک، پروپاگاندا و تلقینات مداوم، به اعضای فرقه القا می‌شود که تنها راه رستگاری، اطاعت بی‌چون و چرا از رهبری فرقه و پیروی از ایدئولوژی آن است.
ترس و شرم: از طریق تهدید، تنبیه و ایجاد حس شرم و گناه، اعضای فرقه از هرگونه تمایل یا فعالیت جنسی خارج از چارچوب ایدئولوژی فرقه منع می‌شوند.
سوءاستفاده جنسی: در مواردی، رهبری فرقه و یا افراد رده بالا، از اعضای زن به عنوان برده جنسی استفاده می‌کنند. این سوءاستفاده‌ها، علاوه بر آسیب‌های جسمی و روانی، باعث وابستگی عاطفی و روانی قربانی به سوءاستفاده‌گر می‌شود.
عواقب مغزشویی جنسی
از دست دادن هویت فردی: اعضای فرقه در اثر مغزشویی جنسی، هویت فردی خود را از دست می‌دهند و به نسخه‌ای مطیع و بی‌اراده از ایدئولوژی فرقه تبدیل می‌شوند.
آسیب‌های روانی: قربانیان مغزشویی جنسی، از آسیب‌های روانی متعددی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات هویت رنج می‌برند.
مشکلات در روابط عاطفی: بسیاری از اعضاء فرقه در ماه های ابتدایی جدا شدن از فرقه به دلیل تلقینات ایدئولوژیک و سوءاستفاده‌های جنسی، در برقراری روابط عاطفی سالم و طبیعی با دیگران دچار مشکل می‌شوند.
مقاله براساس نتایج حاصل از بررسی موضوع و مصاحبه با چند عضو جدا شده فرقه رجوی تحریر شده است.
سالاری