پیام نوروزی فاطمه محبتی برای دخترش آزاده صبور

سرکار خانم فاطمه محبتی از جمله مادران چشم انتظار و دادخواه عضو انجمن نجات شهر کرج می باشد که ۲۴ سال است در حسرت دیدار دخترش آزاده صبور می باشد. آزاده صبور یکی از زنان اسیر سازمان تروریستی مجاهدین خلق در اردوگاه مانز است. اسارت ها، ممنوعیت ها و محرومیت های زنان عضو سازمان مجاهدین خلق در شرایطی است که مریم رجوی در روز جهانی زن با وقاحت و دورویی تمام ژست مدافع زنان و ادعای تلاش برای رهایی زنان را می گیرد.

آزاده صبور که از زنان اسیر سازمان مجاهدین خلق می باشد از سال ۱۳۷۹ تا کنون اجازه هیچگونه خروج از سازمان و ارتباط با خانواده اش را نداشته است. سازمان فرقه گرای مجاهدین خلق به سرکردگی مریم رجوی با شقاوت تمام هرگز به این مادر اجازه ارتباط با دخترش را نداده و دختری که در پناه و سایه خود بزرگ کرده تا سعادت و خوشبختی او را ببیند از دیدار محروم کرده است.

از تاسیس انجمن نجات البرز در بهار سال ۱۳۸۶ و افتخار آشنایی انجمن نجات با این مادر مهربان 17 سال می گذرد. از آن زمان تا کنون این مادر انجمن نجات را دوست و همراه و کانال ارتباطات خود با نهادهای حقوق بشری قرار داده و همواره با پیام های متعدد نوشتاری و تصویری در تلاش برای رهایی و دیدار با دخترش می باشد. در این روزهای آخر سال و با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان و سال نو این مادر با توجه به شرایط بیماری اش از اعضای انجمن نجات در خانه خود دعوت به عمل آورد تا بار دیگر پیامی از خود به دخترش برساند.

در این دیدار خانم محبتی که سرشار از محبت و صبوری است با آداب روزه داری پیامی مملو از مهر و محبت به دخترش داد:

دخترم فرا رسیدن ماه رمضان بهار قرآن و عید نوروز بهار طبیعت را به تو تبریک میگویم و آرزوی تندرستی روز افزون تو را از پروردگار بخشنده خواهانم. دختر نازنینم ماه رمضان ماه رحمت خداوند و بیداری انسان ها و رهایی بندگان از عذاب و هجران است . امیدوارم رحمت خداوند متعال ، شامل رهایی و بیداری من و تو از اسارت و هجران باشد . آزاده جان دختر عزیزم آنچنان دلتنگ تو هستم که بی تابی و غم هجران کمرم را خم نموده اما با یاد خدا و در آغوش گرفتن عکس تو که انجمن نجات برایم تهیه نموده هرگز از دیدار با تو ناامید نمیشوم و همیشه خودم را آماده در آغوش گرفتن جسم و روح تو می نمایم. دلبندم با امید دیدار و شنیدن صدای تو به استقبال بهار طبیعت و عید نوروز میروم تا اندوه زمستان و ناامیدی را به فراموشی بسپارم و با اراده قوی کابوس غم و هجران را در زیر خاک مدفون سازم.”

با آرزوی رهایی تمام اعضای گرفتار