گزارش دیدبان حقوق بشر سال ۲۰۰۵:
از زمانیکه فرقه تروریستی “مجاهدین خلق” بطورکامل در خاک عراق مستقر شد و تحت حاکمیت صدام قرار گرفت توانست در مدت زمان کوتاهی مناسبات بسته ای را بوجود آورد که با توجه حاکمیت دیکتاتوری کشور عراق تحت نظارت هیچ ارگان بین المللی و حقوق بشری نیز قرار نداشت.
حضور کامل فرقه تروریستی “مجاهدین خلق” در خاک عراق و خزیدن به زیر چتر صدام حسین و تغییر بنیادین از یک سازمان سیاسی با سابقه ای درخشان در دوران سیاه پهلوی دوم به یک تشکیلات فرقه ای، باعث گردید پای زندان و شکنجه و آزار و اذیت اعضای ناراضی در قرارگاه اشرف – جزیره ثبات “مجاهدین خلق” – در دستور کار سران فرقه قرار گیرد.
سازمانی که روزی بنیانگذاران و سایر اعضای آن که در زندانهای شاه سالهای سال زندانی بوده و تحت انواع شکنجه ها قرار گرفته بودند، حال خود به ناقضان حقوق بشر در درون تشکیلات این گروه تبدیل شده بودند.
زندانی و شکنجه کردن اعضای سازمان توسط شکنجه گران وفادار به رجوی، آنقدر گزنده و ناروا است که تنها با بیان داستانهای زندانی کردن اعضاء ، نحوه شکنجه شدن و نهایتا کشته شدن آنها می توان ابعاد ضد انسانی ایدئولوژی فرقه رجوی را برملا کرد.
اعضای اولیه سازمان که با فریاد آزادیخواهی و تحقق قسط و عدل وارد این تشکیلات شده بودند حال بخاطر انتقاد از تشکیلات و مخالفت با برخی از دستورات ایدئولوژیک – تشکیلاتی و خطی – استراتژیک رهبران این گروه خود را در زندانهای “مجاهدین خلق” و با زندان بانها و شکنجه گرانی از جنس “مجاهد خلق” روبه رو میدیدند که باور آن نه تنها برای آنان بلکه برای هر ناظر خارجی هم سخت بود.
دستگیریهای گسترده و دسته جمعی که در سال ۱۳۷۳ در درون تشکیلات این گروه و تحت نام پروژه “رفع ابهام و نفوذی” صورت گرفت هدفی جز سرکوب اعتراضات
“مجاهدین” در این پروژه با ساخت انواع زندان و ابداع انواع شکنجه ها و ایجاد رعب و وحشت در درون تشکیلات آن روی چهره به ظاهر دموکراتیک و مردمی فرقه را برای اولین بار در مقابل دیدگان مات و مبهوت اعضاء به نمایش گذاشت.
در جریان اجرای این پروژه و راه اندازی انبوهی زندان و شکنجه و درز برخی اخبار آن توسط کسانیکه توانسته بودند خود را از بند فرقه رها ساخته و به خارج از عراق بروند، باعث شد سران “مجاهدین” از ترس بازدید های احتمالی ارگانهای حقوق بشری بطور شبانه بخشی از زندانهای قرارگاه اشرف را با لودر و بولدوزر تخریب کنند. تا اگر بازدیدهای بین المللی جدی شد هیچ آثاری برای جمع آوری مدارک باقی نماند.
علیرغم تمامی اینها به همت و کوشش کسانی که خود زمانی را در زندانهای فرقه رجوی بسر برده بودند، در تاریخ ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۴ برابر با نوزدهم می ۲۰۰۵ سازمان دیدبان حقوق بشر یکی از معتبرترین نهادهای بین المللی با انتشار گزارش مفصلی تحت عنوان “خروج ممنوع” پرده از جنایات هولناک فرقه رجوی علیه اعضای خود برداشت که بسرعت مورد توجه رسانه های جهان نیز قرار گرفت.
این گزارش ۳۴ صفحه ای نشان میدهد که چگونه اعضای ناراضی که از سیاست ها و اعمال غیر دموکراتیک “مجاهدین” انتقاد نموده و یا قصد خود را برای ترک گروه اعلام کرده بودند، مورد شکنجه و ضرب و جرح قرار گرفته و یا سالها در سلولهای انفرادی کمپ های نظامی این گروه و زندان مخوف ابوغریب در عراق محبوس شده و تعدادی نیز زیر شکنجه ها جان باختند.
گزارش موسسه رند (RAND):
عنوان گزارش: “مجاهدین خلق “در عراق در مرداد ۱۳۸۸ – The Mujahedin-e Khalq in Iraq (AUGUST 2009) سازمان غیر انتفاعی آمریکایی “انستیتوی تحقیقات دفاع ملی (RAND) ” در گزارشی تحقیقاتی برای وزارت دفاع آمریکا، نیروهای چند ملیتی در عراق و نیروی ضربت ۱۳۴ (عملیات اسیر گیری TF-134) ، به ایدئولوژی خشونت آمیز، سیاست فریب ، تطمیع و تنبیه گروه تروریستی “مجاهدین خلق”پرداخت؛ اشتباهات آمریکا را در تعامل با گروه تروریستی “مجاهدین خلق” برشمرد و توصیه هایی را برای جلوگیری از تکرار این گونه اشتباهات مطرح کرد.
“انستیتوی تحقیقات دفاع ملی”آمریکا در گزارش تحقیقاتی خود، جذب ۷۰ درصد از نیروهای سازمان “مجاهدین خلق” را “غیرداوطلبانه” و با فریب، تطمیع دروغین و تهدید عنوان و تصریح کرده است، این سازمان تروریستی با وعده های دروغ از جمله وعده کار همراه با حقوق،اعطای زمین، کمک در دریافت پناهندگی، دیدار آزاد با خانواده، امکانات بهداشت و درمان عمومی و حتی ازدواج نیرو جذب کرده و عضوگیری این سازمان از سال ۱۹۸۶ دواطلبانه نبوده است.
در این گزارش آمده است ،گروه تروریستی “مجاهدین خلق” با مصادره مدارک هویتی و اجتناب از قانونی نمودن حضور اعضا در عراق در زمان صدام، آنها را تحت اجبار در اردوگاه های سازمان در عراق نگه می داشت و آنان را تهدید می کرد درصورت خروج از اردوگاه دستگیر شده و برای ورود غیر قانونی به عراق محاکمه و مجازات خواهند شد.
تلاشهای غیرقانونی سازمان “مجاهدین خلق” در جمع آوری کمک مالی، فعالیتهای پولشویی در آمریکا، انگلیس و آلمان ، کلاهبرداری برای جمع آوری کمک مالی برای یتیم خانه ها و انجمن های خیریه فرضی و سپس مصرف پول های جمع آوری شده برای تهیه سلاح و تجهیزات مخابراتی از جمله دیگر مواردی است که در گزارش این سازمان تحقیقاتی به آن اشاره شده است.
در این گزارش به اظهارات مریم رجوی مبنی بر حمله تانکها به کردها و نیز اعطای مدال نظامی ارتش رژِیم بعث عراق به مسعود رجوی اشاره شده و آمده است: بسیاری از مردم عراق اعتقاد دارند که سازمان “مجاهدین خلق” از جانب صدام دست به خشونت علیه شیعیان و کردها زده است.
در گزارش RAND با اشاره به “انقلاب ایدئولوژیکی” سازمان “مجاهدین خلق” آمده است ، گرایش فرقه ای، تجرد و طلاق اجباری، قطع ارتباط با دوستان و خانواده و انزوای کامل عاطفی، عشق به رجوی ها به جای عشق به همسر و خانواده ، افزایش مطالعات اجباری، ترتیبات زندگی جمعی جبری، اعمال کنترل بر اعضای گروه در تبعید در سراسر اروپا، حذف اعضای کم تعهد، اجازه فرمانده برای هرگونه ارتباط از جمله عقاید و سیاستهای این گروه تروریستی بوده است.
انستیتوی تحقیقات دفاع ملی آمریکا در گزارش مشروح خود به رهبری مادام العمر رجوی و شعار سازمان “مجاهدین خلق” مبنی بر “ایران- رجوی، رجوی- ایران” اشاره نموده و رهبری خودکامه و کاریسماتیک را از دیگر خصوصیات این گروه تروریستی عنوان کرده است.
این سازمان تحقیقاتی در گزارش خود همچنین درباره خصوصیت “استثمار ایدئولوژیکی شدید و ایزولاسیون” سازمان “مجاهدین خلق” تصریح کرده است، رهبری سازمان “مجاهدین خلق” از اعضا میخواهد تا ایدئولوژی سازمان را مورد مطالعه قرار دهند و در جلسات تلقین ذهنی، که از خصوصیت آن استفاده از ترکیب روش های تبلیغی و تهدیدی است، شرکت نمایند. اعضا فقط مجاز هستند گزارشات و بولتن های داخلی، مانند نشریه مجاهد و سایر متون تأیید شده را مطالعه نمایند.
بر اساس این گزارش ، کسانی که این دستور را نقض کنند تنبیه میشوند و اعضایی که تمایل به تماشای تلویزیون یا خواندن کتاب بصورتی که مورد تأیید رهبری گروه نیست نشان بدهند اغلب به عنوان “مسئله دار” معرفی می گردند.
در گزارش RAND در توضیح خصوصیت “فشار جمع به صورت شدید و تحقیر کننده” در سازمان “مجاهدین خلق” آمده است، در این سازمان “نشست”های روزانه، هفتگی، و ماهانه برگزار میشود که در آن اعضای سازمان “مجاهدین خلق” می بایست افکار و حتی خواب شبانه، خصوصا افکار و تمایلات جنسی خود، همینطور مشاهدات در خصوص سایر اعضا را بطور روزانه ثبت نمایند و آنها را در قالب گزارشات کتبی به مسئولین خود بدهند.
بر اساس این گزارش ، سازمان “مجاهدین خلق” همچنین با استفاده از کار اجباری و طولانی مدت و محرومیت از خواب به عنوان روشی برای خسته کردن اعضا و جلوگیری از انحراف افکار آنها به اهدافی غیر از اهداف سازمان، استفاده کرده اند.
در این گزارش به نقل از اعضای سابق سازمان”مجاهدین”خلق” آمده است، طبق قوانین این گروه تروریستی، هرگونه ابراز یا القای مخالفت با استراتژی سیاسی و نظامی سازمان “مجاهدین خلق”، گوش دادن به ایستگاه های رادیوی خارجی، اعلام نظرات سیاسی فردی به سایر اعضا ،عدم شرکت در نشست های اجباری، انجام تماس تلفنی فردی، اجتناب از شرکت در تمرینات نظامی، اجتناب از شرکت در”طلاق ایدئولوژیکی” اجباری ، داشتن افکار جنسی، برقراری ارتباط با دوستان و خانواده، کشیدن سیگار ، درخواست خروج از سازمان ، عدم وفاداری تلقی شده و مجازات، شکنجه ، حبس انفرادی طولانی مدت را درپی داشته است.
انستیتوی تحقیقات دفاع ملی (RAND) در گزارش تحقیقات خود که از اکتبر ۲۰۰۷ تا ژانویه ۲۰۰۹، هم در عراق و هم در امریکا انجام شده است، افزون بر تشریح خصوصیات و سیاستهای “مجاهدین خلق”، به تعامل و اشتباهات امریکا در برخورد با این گروه تروریستی در عراق پرداخته است.
بر اساس یافته های سازمان RAND ، نیروهای ائتلافی تحت فرمان آمریکا پس از جنگ عراق با وجودی که ایران به اعضای سازمان درباره پیگرد قانونی عفو داده بود، اعضای این گروه را تحت حفاظت خود قرار داد تا از اعزام این گروه به ایران جلوگیری کند.
در این گزارش تصمیم نیروهای ائتلاف برای اعطای حفاظت به یک سازمان تروریست خارجی ، بسیار بحث برانگیز عنوان شده و آمده است، واشنگتن که پیش از این “مجاهدین خلق” را سازمانی تروریستی اعلام کرده بود، درپی اتخاذ این سیاست با اتهام سیاست دوگانه در جنگ با تروریسم مواجه شد.
انستیتوی تحقیقات دفاع ملی همچنین درباره توافق آتش بس بین نیروهای ائتلاف با سازمان “مجاهدین خلق “تصریح کرد، افسران نیروهای مخصوص اطلاعاتی درباره خصوصیات گروه نداشتند و بر اساس ادعاهای “مجاهدین خلق” که مشخص شد دروغ بوده است، با درخواست سازمان “مجاهدین خلق” برای آتش بس و با شرط سازمان “مجاهدین خلق” که سلاح های خود را نگاه دارد، موافقت کردند.
بر اساس این گزارش، دونالد رامسفلد ، وزیر دفاع آمریکا در ماه ژوئن ۲۰۰۴ میلادی ، در تعیین وضعیت قانونی سازمان “مجاهدین خلق”، آنان را غیر نظامی حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو معرفی نمود درحالی که اعضای سازمان “مجاهدین خلق” بیشتر نظامی تلقی میشوند.
سازمان RAND در ادامه حرکت رامسفلد را مبنی بر تعمیم این تصمیم به همه افراد این گروه و نفی هرگونه رسیدگی قضایی را بحث برانگیز و برخلاف توصیه های کمیته بین اللملی صلیب سرخ، و دفتر کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان عنوان کرد.
انستیتوی تحقیقات دفاع ملی در گزارش تحقیقاتی خود، چالشهای اصلی نیروهای خارجی در برخورد با گروه تروریستی “مجاهدین خلق” را برشمرد و تصریح کرد، طراحان جنگ عراق و نیروهای ائتلافی با وجودی که این سازمان در فهرست سازمانهای تروریست خارجی وزارت خارجه آمریکا بود، هیچ هدف و خواسته نظامی در خصوص این گروه نداشتند به جز اینکه خواهان تسلیم آنان شوند که آن هم محقق نشد.
در این گزارش، کوتاهی نیروهای ائتلاف در تسلط کامل بر اردوگاه اشرف، محدودیت در آزادی و نظارت کم بر جابجایی اعضای “مجاهدین خلق”، اجازه به این سازمان برای کنترل بر اعضای خود در مقری فرقه ای، جدا نکردن رهبران از بدنه گروه، عدم رفتار با سازمان “مجاهدین خلق”به عنوان یک سازمان تروریستی، ناتوانی در کنترل این گروه ، چالشهای اصلی پس از جنگ عراق عنوان شده است.
در گزارش سازمان RAND با طرح توصیه هایی برای آینده، آمده است ، این فرصت وجود دارد تا نیروهای چند ملیتی در نحوه برخورد عراق با سازمان “مجاهدین خلق” تأثیر بگذارند. دولت عراق باید ترغیب شود سازمان “مجاهدین خلق” را ترجیحا از طریق صلیب سرخ جهانی، به ایران بازگرداند.
بر اساس این گزارش، نیروی ضربت بین سازمانی (JIATF) که توسط نیروهای ائتلافی برای جمع آوری اطلاعات درباره سازمان “مجاهدین خلق” در اردوگاه اشرف تشکیل شد، معتقد است بسیاری از اعضای سازمان “مجاهدین خلق” اگر از تحت سلطه رهبری سازمان و عملکردهای فرقه ای خلاص شوند داوطلبانه به ایران بازخواهند گشت.
گزارش نیم سالانه یونامی در عراق – سال ۲۰۱۳:
گزارش موسسه رَند (RAND)پایان ماجرا نبود. نقض سیستماتیک حقوق بشر در سازمان “مجاهدین خلق” همچنان ادامه داشت. بویژه پس از تخلیه ی قرارگاه اشرف و انتقال اعضای آن به کمپ لیبرتی در نزدیکی فرودگاه بغداد دست سازمان را بیشتر رو کرد. بنحویکه ممانعت و سنگ اندازیهای “مجاهدین خلق” در انتقال ساکنان لیبرتی به کشورهای ثالث و نقض ابتدایی ترین حقوق آنان باعث شد یونامی در گزارش نیم سالانه خود (نیمه اول سال ۲۰۱۳) که به تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ برابر با ۳۰ دیماه ۱۳۹۲ در خصوص وضعیت حقوق بشر در عراق انتشار یافت، مطالبی را نیز در صفحات ۱۹ و ۲۰ این گزارش به نقض حقوق بشر در درون تشکیلات “مجاهدین خلق” اختصاص دهد. بدین ترتیب برای دومین بار نقض حقوق بشر در تشکیلات “مجاهدین خلق” که به دستور رهبری این گروه و توسط مسئولین بالای این سازمان علیه اعضای آن صورت می گرفت به طور رسمی در ملل متحد ثبت گردد.
۲۰ ژاویه ۲۰۱۴
دیگر مسائل مربوط به حقوق بشر
گزارش در مورد کمپ اشرف و کمپ لیبرتی
براساس قرارداد امضا شده با دولت عراق در دسامبر ۲۰۱۱، ماموریت دیدار و پیگیری روزانه در کمپ لیبرتی جایی که بیش از ۳۰۰۰ تن از اعضای “مجاهدین خلق” ساکن هستند، ادامه دارد.
. . . کمیساریای عالی پناهندگان مسئولیت تعیین هویت ساکنان را با هدف نیاز بین المللی حفاظت و راه حل درازمدت برای ساکنان کمپ لیبرتی ادامه داد. تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳، تلاش های کمیساریای عالی پناهندگان برای پیدا کردن راه حلی درازمدت برای ساکنان لیبرتی بر اثر عدم همکاری ساکنان مختل شد. به عنوان مثال: بایکوت کردن مصاحبه با کمیساریای عالی پناهندگان.
. . . یونامی در رابطه با نقض حقوق بشر در کمپ لیبرتی توسط مسئولین “مجاهدین خلق” نگران است. این اتهام توسط ناظران سازمان ملل در جریان مصاحبه های انجام شده با ساکنان مطرح شده. توسط مردی مسن که کمپ لیبرتی را ترک کرده است. همچنین در تعدادی گفت و گوهای خصوصی با ساکنان فعلی کمپ لیبرتی، با وجود اینکه مسئولین کمپ سعی دارند مانع چنین گفت و گوهایی بشوند. “مجاهدین خلق” یک ساختار سلسله مراتب و اتوریته دارند. محدودیت های سختی روی حقوق ساکنان اعمال می کنند: مثل حق آزادی رفت و آمد در داخل کمپ و حق ترک کردن ارگانیزاسیون و حق ارتباط آزاد. محدویت ارتباط با اعضای خانواده حتی در رابطه با خانواده هایی که باهم در کمپ لیبرتی ساکن هستند. دسترسی به ارتباطات عمومی و پایه ای و دسترسی به مراقبت های پزشکی و درمان.
نویسنده : سعید پارسا