19 فروردین 1390، روزی خونین در تاریخ مجاهدین خلق، روزی که به نام “کشتار اشرف” شناخته می‌شود. در این روز، نیروهای ارتش عراق به پایگاه اشرف در عراق وارد شدند و در درگیری 36 نفر از اعضای مجاهدین کشته شدند و صدها نفر دیگر مجروح شدند.
اما چه چیزی باعث این فاجعه شد؟
یک دندگی احمقانه مسعود رجوی
بدون شک، اصلی‌ترین عامل این کشتار، ممارست احمقانه مسعود رجوی در عدم تخلیه اراضی غصبی اشرف بود که پس از سقوط صدام دیکتاتور، دولت و مالکین اصلی آن اراضی خواهان بازپس گیری آن از این مهمانان ناخوانده بودند.
پس از سقوط صدام حسین در سال 2003، دولت عراق خواهان تخلیه اشرف توسط مجاهدین بود. این پایگاه که در زمان صدام به مجاهدین داده شده بود، پس از سقوط او به یک پناهگاه امن برای آنها تبدیل شده بود. اما دولت عراق این پناهگاه را غیرقانونی می‌دانست و خواهان خروج مجاهدین از آن بود.
مسعود رجوی اما حاضر به تخلیه اشرف نشد. او بهانه‌های مختلفی برای این کار می‌تراشید، از جمله اینکه دولت عراق امنیت مجاهدین را تضمین نمی‌کند. اما واقعیت این بود که رجوی به دنبال حفظ اهرم فشاری برای خود بود. او می‌دانست که اگر اشرف را تخلیه کند، مجاهدین به شدت ضعیف خواهند شد.
تصفیه فیزیکی اعضای ناراضی
عامل دیگری که به این کشتار دامن زد، تصفیه فیزیکی اعضای ناراضی توسط رجوی بود. در سال‌های قبل از حمله 19 فروردین، رجوی دستور به تصفیه فیزیکی تعدادی از اعضای مجاهدین داده بود که خواهان جدایی از سازمان بودند.
این افراد به “مسئله‌دار” معروف بودند و رجوی آنها را خطری برای خود می‌دانست.
در روز 19 فروردین، تعدادی از این افراد “مسئله‌دار” توسط رجوی انتخاب شدند تا در مقابل تانک‌های ارتش عراق قرار بگیرند.
رجوی به آنها دستور داده بود که بدون هیچ سلاحی به مقاومت در برابر ارتش عراق بپردازند.
مسئولیت صد درصد مسعود رجوی
به طور قطع، مسعود رجوی مسئول صد درصد این روز خونین است.
او با یک دندگی احمقانه خود در عدم تخلیه اشرف و تصمیم به تصفیه فیزیکی اعضای ناراضی، جان 36 نفر از اعضای مجاهدین را گرفت و صد ها نفر را مجروح کرد.
سالاری