در ادامه دیدارهای نوروزی، اعضای انجمن نجات گیلان روز یکشنبه 19 فروردین 1403 با خانواده چشم به راه رضا حسن زاده از اعضای اسیر رجوی در اسارتگاه مانز در کشور آلبانی دیدار کردند.
در این دیدار خانوادگی که در منزل جعفر حسن زاده از برادران چشم انتظار عضو اسیر رجوی رضا حسن زاده انجام گرفت، از اعضای انجمن نجات گیلان به اتفاق و همراهی خانواده اسماعیل پورحسن کویخی استقبال و پذیرایی شایانی شد که قدردانی مهمانان را برانگیخت و جملگی آرزو کردند که با نگاه ویژه خدا در چشم اندازی نه چندان دور برای رهایی و بازگشت دلبندشان از اسارت رجوی به کشور و کانون گرم خانواده، بتوانند جشن و شادمانی بزرگتری داشته باشند و مهر پایانی بر دردمندی و چشم انتظاری شان گذاشته شود.
مسئول انجمن نجات گیلان نیز با تقدیر و تشکر از مهمان نوازی خانواده محترم حسن زاده، سال نو 1403 را با قبولی طاعات و عبادات ماه مبارک رمضان را به یکایک عزیزان تبریک و شاد باش گفت و آرزو کرد که تمام اسیران رجوی بتوانند با توکل بر خدا و با یک تصمیم قاطع و کوبنده از صف رجوی ها جدا شده و با پیوستن به انجمن نجات آلبانی بعد از سالها دوری و بیخبری از خانواده به دنیای آزاد و آغوش گرم خانواده بازگردند.
علی پور احمد مسئول انجمن نجات گیلان در ادامه از آخرین تحولات آلبانی و اتفاقات امیدوار کننده از دور جدید فعالیتهای اعضای انجمن نجات آلبانی توضیحاتی داد و تاکید کرد که انجمن نجات آلبانی بیخ گوش رجوی حضور فعال و چشم گیری دارند تا بتوانند سایر دوستان اسیر را به دنیای آزاد بکشانند که خود به شادمانی تجربه کرده اند و ما نیز به میمنت چنین فرصتی تمام قد از این عزیزان حمایت می کنیم تا با انگیزه ای دوچندان انشاالله که شاهد رهایی تمام عزیزان اسیرمان از تشکیلات مخوف رجوی باشیم.
جعفر حسن زاده با بغض گفت: “رجوی خیلی به ما و به خصوص به والدینم ظلم کرد که هیچوقت قابل بخشیدن نیست چرا که در خرداد 1367 در همکاری با صدام نازنین برادرم که یک سرباز وطن بود را به اسارت گرفت و هیچگاه اجازه نداد که برادرم بتواند ولو یک تماس تلفنی با خانواده نگرانش داشته باشد و افسوس که پدر و مادر بدرود حیات یافته ام نتوانستند صدای دلبندشان را بشنوند و آرامش بگیرند … ولی من با وجود شما آقای پوراحمد و فعالیتهای انسانی و خداپسندانه تان درانجمن نجات گیلان و همچنین فعالیتهای عزیزان انجمن نجات آلبانی خیلی امیدوار به رهایی نازنین برادرم هستم .”
حسن حسن زاده برادر کوچکتر خانواده وقتی بغض برادر را دید رشته صحبت را به دست گرفت و گفت: ” درسته به یمن زحمات پدر و مادر شالیکارمان و همچنین کار و تلاش شبانه روزی و شرافتمندانه خودمان در زندگی کم و کسری نداریم و شکر خدا همه چیز داریم ولی رجوی سنگدل 36 سال است که خوشی را از زندگی ما گرفته و روزی نبوده و نیست که به یاد برادر جان اسیرمان نباشیم و غم و اندوه نداشته باشیم.”
مرتضی پورحسن که خودش هم جزو خانواده های چشم به راه اسرای رجویست، در ادامه از خاطرات حضور مشترک شان در مقابل کمپ مضمحل شده اشرف در سالهای پیش گفت که چگونه مورد آزار و اذیت گماشته های رجوی قرار می گرفتند، طوریکه در یک نوبت سر و کله آقا جعفر از پرتاب سنگ عمله های رجوی ها شکست و همه را نگران کرد و خاطره بدی در ذهن همه خانواده ها نقش بست تا هیچگاه رجوی ها را نبخشند.
در خاتمه این دیدار دوستانه و خانوادگی و خاطره گویی های حضار، چند عکس یادگاری هم گرفته شد تا انشاالله رضا حسن زاده عضو اسیر رجوی در زندان مانز آلبانی با مشاهده آن بداند که یک خانواده با همت بلندشان در انتظارش نشسته اند و به رهایی اش از چنگال رجوی امیدوار هستند.
تهیه عکس و گزارش : دقتکار
