محمد رضا صدیق از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق در آلبانی میهمان برنامه دورهمی انجمن نجات آلبانی بود و از تجربیات خود از زندگی در بیرون از تشکیلات مجاهدین خلق سخن گفت.
محمدرضا صدیق درباره دروغ پردازی های رجوی ها از شرایط افراد جدا شده می گوید: زمانی که در فرقه بودیم و به خصوص بعد از انتقال به آلبانی برای اینکه نیروها به دنبال زندگی آزاد نروند، مدام نشست می گذاشتند و مثلا به طور موردی نمونه می آوردند که فلانی که جدا شده ، مجبور است از توی سطل های زباله غذا پیدا کند.
عضو سابق مجاهدین خلق دلیل این فریبکاری ها را “حفظ تشکیلات پوسیده” رجوی می داند.
محمدرضا صدیق در ادامه شرایط حاکم بر زندگی در کمپ های سازمان را به طور اجمالی با آوردن چند مثال عینی توضیح می دهد: آنجا همه چیز دستوری بود. اینکه چه چیزی بپوشم، چه بخورم. چه زمانی بخوابم و چه زمانی بیدار شوم و…
عضو سابق مجاهدین خلق درباره زندگی اش پس از جدایی از فرقه می گوید: از زمانی که خودم را از تشکیلات بیرون کشیدم، احساس رهایی و آزادی دارم. حالا من در زندگی ام مختار هستم .
صدیق می گوید که الان شغلی دارد که هر روز با علاقه از 7 صبح تا 4 بعدازظهر را به آن اختصاص می دهد و بقیه ساعت های روز را می تواند به کارهای دیگری که دوست دارد بپردازد.
عضو فعلی انجمن نجات آلبانی پیامی هم برای اعضای کمپ مانز دارد:
از صمیم قلب به همه دوستان گرفتارم در کمپ مانز می گویم هر کس می خواهد پا به دنیای آزاد بگذارد انتخاب کند. انتخابی که در اراده هر کس نهفته است و می تواند انتخاب کند و خود را از آن جهنم بیرون بکشد.