روز دوشنبه 20 خرداد ماه 1403 به دیدار حمید فرخی برادر بهزاد فرخی در آمل رفتند.
آقای فرخی با دیدن اعضای انجمن نجات بسیار خوشحال شد و به گرمی استقبال کرد. اولین سئوال ایشان این بود، از برادرم بهزاد چه خبر؟ آیا او سالم است؟ چرا تماس نمی گیرد؟
اعضای انجمن نجات مازندران در ابتدا گزارشی از وضعیت فعلی فرقه رجوی در آلبانی و فرانسه و نارضایتی اعضای سازمان در مقر مجاهدین خلق به ایشان دادند. آقای فرخی با شنیدن اخبار فرقه بسیار خوشحال شد و افسوس دوباره ای خورد که چرا برادرش بهزاد تماس نمی گیرد و یا مانند دیگر جداشده ها از مناسبات جدا نمی شود.
ایشان تاکید کرد که رهایی بهزاد برادرم برایم خیلی مهم می باشد و من نمی توانم رهایش کنم و چندین بار برای ملاقات به اشرف در عراق رفتم ولی با لجن پراکنی و توهین و سنگ پرانی مجاهدین خلق مواجه شدم. اما این مسائل و مشکلات اصلا برایم مهم نیست. مهم جان برادرم بهزاد می باشد. ایشان تأکید کرد که اگر راه آلبانی برای ملاقات باز شود، تعلل نمی کنم و به دیدار برادرم می شتابم. چون می دانم بهزاد وصله ناچسب سازمان می باشد و هرگز نمی تواند همسو و همگام با تشکیلات و سازمان مجاهدین خلق باشد.
برادر عضو گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق ضمن تشکر از فعالیت های انجمن نجات مازندران عنوان داشت: ای کاش روزی برادرم مانند شما روبروی من بنشیند و به حرفهایی که سالها ناگفته در سینه دارم گوش کند. خدا لعنت کند رجوی ها را که این گونه عزیزان مان را در منجلاب بدبختی قرار داده و حتی اجازه تماس به برادرم نمی دهند.
آقای فرخی دل پری از رجوی ها و فراق برادرش داشت و تاکید کرد گزارش این دیدار را حتما در سایت انجمن نجات درج کنید تا شاید برادرم بتواند ببیند و متوجه شود که دوری اش تا چه اندازه ما را اذیت می کند. در پایان این دیدار به آقای فرخی قول داده شد که این دیدارها ادامه دار باشد و ایشان در جریان اخبار فرقه قرار گیرند.
