سران سازمان مجاهدین خلق پس از فرار از کشور با همراهی سایر افراد و عناصر مخالف جمهوری اسلامی “شورای ملی مقاومت ایران” را در فرانسه تشکیل دادند که توفیقی نداشت و خیلی زود از هم گسست. بعد از این شکست، رجوی، برای احیای سازمان، تصمیم گرفت به عراق کوچ کند؛ ازهمین‌رو، در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۶۵، با یک فروند هواپیمای اختصاصی عراقی، به بغداد وارد شد و یک سال بعد در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۶۶، “ارتش آزادی‌بخش ملی” را با هدف سرنگونی نظام جمهوری اسلامی تأسیس کرد.
دکتر تبرائیان در کتاب خوابگردها که درباره ارتباط رهبران سازمان مجاهدین خلق با نهادهای اطلاعاتی و نظامی عراق به رشته تحریر درآمده است، در تشریح وضعیت سران سازمان پس از تشکیل “ارتش آزادی‌بخش ملی” در میانه‌ی جنگ ایران و عراق می‌نویسد:
“سران سازمان در پاسخ به خاصه‌خرجی و حاتم‌بخشی‌های بی‌دریغ صدام و در جهت ادای دین به ارباب و ولی‌نعمت‌شان و البته سر‌کیسه‌کردن فزون‌تر بعثی‌ها، به بهای ریختن خون بیشتر از هموطنان و اعضا و هوادارانشان، شوق و رغبت مضاعفی از خود ابراز کردند تا از مزایا و برکات پیدایی این “ارتش ملی” بهره ببرند.”[1]
تنها در یک مورد فردی با نام مستعار رحیم، نماینده‌ی سازمان مجاهدین خلق مبلغ سه میلیون دینار عراقی را در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۸۷/ ۱۱ تیر ۱۳۶۶ از عناصر امنیتی حزب بعث تحویل گرفته و پس از قراردادن آن در جعبه‌ها ضمن سپاسگزاری به اتفاق همراهان، جعبه‌ها را به خارج از اتاق انتقال می‌دهد. [2]
[1] خوابگردها: ۷۳
[2] همان، سند شماره ۱۷۰: ۷۳۰
