حضور جاوید رحمان گزارشگر سابق ویژه حقوق بشر در ایران در یکی از جلسات مجاهدین خلق در جوار مریم رجوی، موجب شگفتی شد. اما چه کسی است که نداند یکی از منابع درآمدی برخی مقامات سابق غربی، شرکت در گردهمایی‌های مجاهدین خلق و سخنرانی‌های چند دقیقه‌ای در حمایت از این فرقه با سوابق تاریک حقوق بشری است.
این موضوع از نگاه روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای نیز پنهان نماند. سیاوش اردلان خبرنگار بی بی سی فارسی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: “جاوید رحمان تا سه هفته پیش رسما گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران بود. حالا او در جمع اعضای سازمان مجاهدین خلق در کنار مریم رجوی حاضر شده است.”
ماهیت تشکیلات بحث برانگیز مجاهدین خلق، سوابق خشونت آمیز آن و عدم محبوبیت آن در میان ایرانیان داخل و خارج از کشور، نه تنها حضور جاوید رحمان در نشست این تشکیلات را مورد انتقاد شدید قرار داد بلکه به این ترتیب گزارش‌های او درباره وضعیت حقوق بشر در ایران نیز مورد تردید قرار می‌گیرد. حضور جاوید رحمان در کنار مریم رجوی رهبر کیش شخصیتی مجاهدین خلق، بعد از اتمام ماموریتش، گمانه زنی ها درباره تاثیر احتمالی مجاهدین خلق بر اظهارات و عملکرد جاوید رحمان را شدت بخشیده است.
تشکیلات مجاهدین خلق که به گواه اسناد بین المللی، مصاحبه‌ها و گزارش‌های بی‌شمار، تاریخ مکتوب و تاریخ شفاهی به عنوان فرقه‌ای مخرب با سوابق خونین و حکمرانی غیر دموکراتیک مشهور است، همواره تلاش دارد از هر فرصتی و از هر طریقی برای دیده شدن خود استفاده نماید و برای دستیابی به این هدف مبالغ هنگفتی هزینه می‌کند. باتوجه به سوابق پرداخت مبالغ پنج یا شش رقمی دلاری به سخنرانان غربی از جمله جان بولتون، رودی جولیانی، نیوت گینگریچ و … به نظر می‌رسد که جاوید رحمان نیز جز در ازای دریافت پول حاضر نشده است که نام خود را به عنوان یک مقام حقوق بشری، به لوث بدنامی مجاهدین خلق آلوده کند.
اکنون پرسش کلیدی این است که آیا این فرد از ابتدا تحت تاثیر فرقه رجوی بوده است و تمام اطلاعات خود درباره وضعیت حقوق بشر در ایران را از مجرای مجاهدین خلق کسب کرده است؟ اگر چنین باشد که گزارش ماه پیش جاوید رحمان درباره وضعیت حقوق بشر در ایران از حیث اعتبار ساقط است و گزارشگر جدیدی که سازمان ملل برای این سمت منتصب کرده است، می بایست نگاه تازه‌ای به موضوع داشته باشد و البته نگاه ویژه ای هم به وضعیت ایرانیان اسیر در قرارگاه‌های مجاهدین خلق در آلبانی و فرانسه و خانواده‌های چشم انتظار آنها داشته باشد.
امید است گزارشگر جدید سازمان ملل متحد خانم مای ساتو با درک انزجار مردم ایران از مجاهدین خلق و اشراف به این موضوع که مجاهدین خلق خود از ناقضین حقوق بشر در ایران و در میان اعضای خود هستند، در برابر اقدامات مجاهدین خلق برای تاثیر گذاری بر گزارشات و سوءاستفاده از موقعیت‌ها و فرصت‌های بین‌المللی ایستادگی کند و به موارد نقض حقوق بشر در درون تشکیلات مجاهدین خلق که همواره در جریان است، رسیدگی نماید.
مزدا پارسی