قادر ارمکان از تجربه خروج از فرقه رجوی و زندگی دوباره اش می گوید

تجربه مشترک همه اعضای جدا شده از مجاهدین  خلق نشان می دهد که خانواده بزرگترین دشمن رهبران فاسد و بدنام مجاهدین خلق و تنها مرهم دردهای اعضای جداشده از این فرقه محسوب می شود.

به همین دلیل هیچ عضوی از مجاهدین خلق جرأت نمی کند از زندگی شخصی و خانواده اش در تشکیلات ، حرفی به میان آورد و باید برای همیشه به خانواده اش به دیده دشمن نگریسته و عشق و علاقه به آنها را در دلش از بین ببرد تا به عنوان یک ابزار بتواند در راستای سیاست های ضد انسانی و ضد ایرانی فرقه رجوی بکار گرفته شود.

به همین دلیل هم پرتاب سنگ توسط اعضای مجاهدین خلق به سوی پدران و مادران سالخورده در قرارگاه اشرف در بعد از سقوط صدام حسین تنها می تواند در دستگاه ایدئولوژی رجوی توجیه شود.

قادر ارمکان هم یکی از هزاران عضو جداشده از فرقه رجوی است که توانست از چنگ فرقه رجوی رهایی یافته و پای در خاک میهن بگذارد. قادر ارمکان بعد از ۳۵ سال دوری از خانواده اش در تیرماه ۱۳۹۸ با فرار از آلبانی توانست با تمامی سختی ها خود را در ایران به خانواده اش برساند و دوران جدیدی از زندگی در کنار همسر و فرزند و نوه هایش را بگذراند.

قادر ارمکان اکنون ۵ سال است که زندگی بدون فرقه رجوی را تجربه کرده  و به بودن در کنار خانواده اش افتخار می کند.

وی  می گوید: خانواده تنها چیزی است که به او علیرغم تمامی سختی های گذشته آرامش می دهد و ادامه زندگی را برایش میسر می سازد. امیدوارم بقیه اعضایی که هم اکنون در فرقه رجوی گرفتارند بزودی زندگی در کنار خانواده هایشان را بار دیگر تجربه کنند. مسلماً کسانی که عمر را در فرقه رجوی سپری کرده اند مطمئنا قدر خانواده را بیش از هر زمان دیگری درک خواهند کرد چرا که خانواده تنها چیزی است که می تواند آرامش را مجدداً به وجود آنان برگردانده و تلخی های گذشته را برای آنان تحمل پذیر کند.

آری خانواده یک موهبت الهی و باطل السحر فرقه تروریستی رجوی است. خانواده معجزه می کند به همین دلیل رجوی همیشه از حضور خانواده های اعضای گرفتار در این فرقه در اطراف اردوگاه های خود چه در خاک عراق و اکنون آلبانی وحشت کرده و به شدیدترین وجه ممکن از نزدیک شدن آنان جلوگیری می کند.

لازم به توضیح است قادر ارمکان در سال ۱۳۶۳ که برای داد و ستد از مهاباد به شهر رمادی رفته بود توسط مأمورین عراقی دستگیر و به زندان منتقل می شود. آقای ارمکان طی مدت اسارتش در زندانهای عراق بارها توسط مأمورین عراقی مورد آزار و شکنجه قرار گرفت، بنحویکه دو پایش شکست و مدتها در بیمارستان بستری بود.

قادر ارمکان علیرغم اینکه نامش در لیست صلیب سرخ جهانی به عنوان اسیر ثبت بود ولی توسط مخابرات (اطلاعات) عراق به مجاهدین خلق فروخته شد و عوامل مجاهدین خلق وی را به قرارگاه اشرف انتقال دادند و مانع از بازگشت وی به ایران بمدت ۳۵ سال شدند.