چند نوبت دیده ام که سایت های منتسب به فرقۀ رجوی با درج عکس و مطالبی از اعضای سابق خود به نحوی از انجمن نجات حرف میزنند که گویی اعضاء به انحراف کشیده شده و یا در حال ارتکاب جرم هستند!
خب اگر پاسخ ندهیم کمی کوتاهی کرده ایم. هر چند خزعبلات رجوی و دست اندرکارانش نیازی به پاسخگویی ندارد ولی قبول کنیم که بعضا اگر بی پاسخ بگذاریم کوتاهی کرده و قصور انجام داده ایم. لذا وظیفۀ اخلاقی خود دانسته و با یک جوابیه بسیار کوتاه که وقت خوانندگان عزیز را هم نگیرم به رجوی و همۀ اعوان و انصار و مزدورانش میگویم که :
من و هر کسی که در انجمن نجات به هر میزانی فعالیت دارد به کارمان افتخار میکنیم زیرا که بحث وجدان و اخلاق در میان است نه مانند رجوی که نان به نرخ روز خور است ، نه مثل رجوی که هر بار با هر بادی که از هر طرفی بوزد خودش را تطبیق میدهد تا اموراتش را بگذراند.
من و بقیه دوستانم در انجمن نجات درد دوری از خانواده، درد دوری از عزیزانمان، درد دیدن خانه بی پدر، درد دیدن خانه بی مادر، درد پر کشیدن بسیاری از عزیزانمان را دیده و چشیده ایم. سالها در درد هجران و فراق عزیزانمان در خفا گریسته ایم، سالها آرزوی دیدار پدر و مادر مان را داشتیم ، سالها در هنگام تنهایی و خلوت خودمان به خاطرات قشنگی که با عزیزانمان داشتیم فکر کرده و با آن لحظات زندگی کرده و بخواب رفته ایم ، ووووو…
من و دیگر دوستان رهایی یافته از تشکیلات جهنمی شما، وظیفه اخلاقی و انسانی خود دانستیم که در کنار کار و زندگی معمول مان، تجربیات تلخ اما عبرت آموزمان را در اختیار دیگر افراد قرار دهیم و نگذاریم دیگر هیچ جوانی از این مرز و بوم در دام فریب فرقه شما گرفتار شود و عمر و جوانی اش به باد برود آنچنان که برای ما اتفاق افتاد. ما نمی خواهیم بگذاریم قلب هیچ پدر و مادری در حسرت دیدار فرزند فشرده شود، نمی خواهیم بگذاریم هیچ پدر و مادری در حسرت دیدار فرزند چشم از دنیا ببندد. نمی خواهیم بگذاریم چشمان هیچ پدر و مادری و هیچ فرزندی و هیچ خواهر و برادری در چشم انتظاری ، تر شود و بغض فرو دهد. ما نمی خواهیم هیچ خانواده ای، با نیرنگ های شما از هم بپاشد.
حرف زدن با شماها مانند ایستادن مقابل دیواری است که نه می شنود و نه منطق می فهمد. شماها فقط بلد هستید که چشمتان را ببندید و دهانتان را با تهدید و ارعاب و وحشت باز کنید. اگر ما از مردن و کشته شدن هراسی داشتیم که این همه سال در آن سازمان لعنتی جانمان را به خطر نمی انداختیم! زیر مهیب ترین بمباران ها و حملات ایستادیم و سینه سپر کردیم ، دیگر ما را از اعدام و کشتن و شکنجه نترسانید، این حرفها دیگر خریداری ندارد.
منطق نشان دهید، شجاع باشید و درب های اشرف را باز کرده و بگوئید هر کس میخواهد بماند و هر کسی میخواد برود. آنوقت می بینید که چقدر از آن اعضا، انتخاب شان با شما ماندن است؟! با درهای بسته و گرفتن تعهدات زورکی که مشکلی از مشکلات تاریخی شما حل نمی شود، مگر اینکه مغزهای پوسیده خود را ترمیم کنید.
کار ما، راه ما همانطور که از اسمش پیداست نجات است، نجات انسان ها و بطور خاص جوانانی که تحت تبلیغات مسموم شما به بیراهه و بن بستی تحت نام “مجاهدین خلق” رفته اند . ما تجربه شما را داریم، تجریه تلخ و بسیار زهرآگینی که در طول سالها با شما داشته ایم را نمی خواهیم دیگران مزه کرده و گرفتار تار عنکبوتی شما شوند.
حالا شما در رسانه های منتسب به خودتان مدام تکرار کنید و بگویید ” انجمن نجات ” بد است ، مزدوران وزارت اطلاعات هستند.اما افتخار ما است که بخاطر حفظ مردممان و نجات دوستانمان فعالیت میکنیم.
بخشعلی علیزاده