آیا اینکه اعضا با دنیای بیرون ارتباط نداشته و خانواده آنها امکان دیدار و تماس با آنها را ندارند خود نشان‌دهنده این نیست که اعضای سازمان رجوی آزاد نیستند؟
ترس سازمان رجوی از ارتباط اعضا در درون و بیرون از تشکیلات به‌این خاطر است که چنین ارتباطی می‌تواند باعث شود تا اعضا با حقایقی آشنا شوند که شاید منجر به جدا شدن ایشان از تشکیلات گردد. جدایی صدها نفر در عراق و همچنین در آلبانی از تشکیلات رجوی نشان می‌دهد که هرگاه اعضا کمترین فرصت را داشته باشند تا با بیرون از خود ارتباط برقرار کنند نسبت به سیاستهای رجوی‌ها و محدودیتهای غیرانسانی این تشکیلات دچار تناقض شده و از آن جدا می‌شوند.
نوشته‌های جداشدگان و افشاگری‌های آنها در رابطه با طلاق‌های اجباری، جدا کردن کودکان از والدینشان، و سربازگیری‌های همین کودکان در چند سال بعد، شکنجه جسمی، روحی و روانی، مغزشویی‌های ایدئولوژیکی، تحقیر و توهین‌های روزمره اعضا، پایمال کردن کرامت انسانی آنها، شکست‌های ایدئولوژیکی و استراتژیکی رجوی، مرگ افراد بر اثر فشارهای جسمی، روحی و روانی و صدها مورد دیگر بعد از جدا شدن از سازمان مخوف رجوی رو در روی و مدنظر جداشدگان قرار می‌گیرد. لذا آنان که جرأت افشاگری دارند از پای نمی‌نشینند. چرا که هست و نیستشان توسط رجوی‌ها نابود شده و نمی‌خواهند دیگران در معرض فریب و یاوه‌گویی‌های رجوی‌ها قرار بگیرند.
اما پاسخ سازمان رجوی به خانواده‌ها چیست؟
سازمان رجوی به یک درخواست ساده، طبیعی، بدیعی و انسانی فردی که خواهان تماس و دیدار با مادر و پدرش شود، به اتهام‌زنی و توهین به خود و خانواده‌اش روی می‌آورند. که همچنان این روال در آلبانی ادامه دارد. این روش سازمان رجوی نشان می‌دهد که این تشکیلات شناخته شده ترین مسائل انسانی را زیر پا له می‌کند. که براساس هیچ منطق و استدلالی استوار نیست. بله پنهان شدن رجوی پشت این اتهام‌زنی‌ها و برچسب‌های بی‌پایه و اساس به‌این خاطر است که پاسخگوی موارد نقض حقوق بشر در تشکیلاتش نباشد. این روش آنهاست که مستمر در سازمان رجوی تکرار شده و ماهیت این تشکیلات مخوف را بیشتر روشن می‌کند و به مردم و رسانه‌های آزاد نشان می‌دهد که این تشکیلات تا کجا از انسانیت و آزادی و روابط دموکراتیک در قبال دیگران تهی و بی‌بهره است.
چنین تشکیلاتی قبل از اینکه یک تشکیلات سیاسی باشد یک فرقه است که در حصارهای تو در توی ایدئولوژیک خود را پنهان کرده است. چنین گروهی صلاحیت در مشارکت سیاسی مربوط به ایرانیان را ندارد. من خودم شخصاً به‌مدت ۲۰سالی که در اسارت سازمان مخوف رجوی بودم از تماس با خانواده‌ام محروم بودم. و اصلاً از حال و روز خواهران و برادرانم و مادرم خبر و اطلاعی نداشتم. زیرا حق هیچگونه تماس با خانواده‌ام در تشکیلات رجوی وجود نداشت. حالا که از این سازمان جهنمی و مخوف خود را آزاد کرده‌ام همواره با خانواده و عزیزانم در تماس هستم. روزها و لحظه‌هایم را با خانواده‌ام می‌گذرانم و دیگر هیچ دغدغه و بگیر و ببند و ممنوعیت ارتباط با خانواده را ندارم و از زندگی آزادم لذت می‌برم.
علی زمانی – تیرانا ـ آلبانی