انا لله و انا الیه راجعون
جمشید سرایی فرزند عبدالحمید دار فانی را وداع گفت. خبر کوتاه بود و بسیار غم انگیز.
مرحوم جمشید سرایی یکی از هزاران نفری بود که برای کاریابی به ترکیه رفته بود و در آنجا توسط دلالان و قاچاقچیان انسان ربوده شده و به سازمان ضد انسانی مجاهدین تحویل داده شد. آن مرحوم بعد از رسیدن به عراق و پادگان نظامی فرقه رجوی، در بخش پذیرش فرم هایی را به اجبار پر کرد که حاوی مشخصات منزلشان در گلستان بود و از روی همین مشخصات نیز سران فرقه رجوی دو تن از برادران او بنام های احمد و مهدی ( پویا ) را با عنوان کار خوب با درآمد بالا جذب نمودند و حتی از طرف برادرشان مرحوم جمشید نیز به آنها پیام دادند که نهایتا این دو نفر نیز جذب سازمان ضد انسانی مجاهدین خلق شدند. احمد توانست بعد از نزدیک به 3 سال و با آگاهی یافتن از مقاصد کثیف سران فرقه رجوی، همانند مرحوم جمشید از این فرقه جدا شده و به کشور بازگردد و برای خود زندگی تشکیل دهد و مشغول کار شود .
اما مرحوم جمشید سرایی که در داخل سازمان ضد انسانی مجاهدین تحت شکنجه های روانی و روحی بسیار بالایی قرار داشت ، بعد از جدایی از این فرقه منحوس و بازگشت به کشور نتوانست این فشارهای خرد کننده سران فرقه رجوی را تحمل نماید و در سه مرحله سکته قلبی کرد که نهایتا بعد از سپری نمودن مدت طولانی بیماری قلبی امروز فوت نماید .
انجمن نجات گلستان فوت مرحوم جمشید سرایی را به برادر گرفتارش در فرقه رجوی؛ مهدی ( با نام مستعار پویا ) و همچنین خانواده آن مرحوم و برادرانش احمد و علی تسلیت گفته و همانند قبل رفتارهای غیر انسانی سران فرقه فرتوت رجوی با اعضاء خود را که نهایتا منجر به بیماری های اعصاب و روان و یا ناراحتی قلبی و مغزی میشوند را بشدت محکوم مینماید و از مجامع بین المللی درخواست رسیدگی فوری به اوضاع جسمانی و روانی افراد گرفتار در این سازمان منسوخ شده در آلبانی را دارد.
محمد آتابای
جوان نازنین در خاک رفتی
از این دنیای غم، غمناک رفتی
زدی آتش به جان دوستداران
چو گل پاک آمدی و پاک رفتی . . .
جمشید مرحوم را در تیف شناختم ، از زندگی اش می گفت و از فریب و نیرنگ رجوی ها، جمشید یار باوفای ما در اسارت بود، همیشه ساکت و سنگین بود، آرام بود، بی شک اولین و آخرین مقصر فوت جمشید عزیز، سران فرقه ی رجوی است، من از صمیم قلب فوت این دوست قدیمی را به خانواده اش و به عزیزانش و مسئولین انجمن نجات گلستان تسلیت عرض می کنم، کاش نمی رفت و از زندگی بیشتر لذت می برد ، اما حیف که رسم روزگار چنین است و گلچین می کند. مظلومیت و پاکی جمشید همیشه در چهره اش عیان بود، ایمان دارم که رهبران این فرقه ی ضدبشری ، روزی به سزای اعمال جنایتکارانه شان ، خواهند رسید. روحش شاد و یادش گرامی باد.