زندگی آزادم در مقایسه با زندگی تشکیلاتی در کمپ مجاهدین

شیراحمد روز رخ؛ عضو رهایی یافته از سازمان مجاهدین خلق در گفتگو با مسئول انجمن نجات گلستان درباره زندگی تشکیلاتی اش در زمان حضور در مناسبات مجاهدین خلق توضیحاتی ارائه می دهد.

او که تجربه 27 سال زندگی تشکیلاتی را دارد، در این باره می گوید: صبحگاه و خوردن و آشامیدن و حتی حرکت کردنت هم با فرمان بود و اگر بیکار بودی باید تا غروب هم شده جلوی سالن غذاخوری منتظر میشدی تا مسئولت بهت بگوید کجا بری! الان که نگاه میکنم من به اندازه 27 سالی که در داخل سازمان بودم از کسانیکه همسن من هستند، عقب افتاده ام.

او ادامه میدهد که روزهای اولی که آمده بودم نمیدانستم چکاری انجام دهم و کدام طرفی بروم و دوست داشتم یکنفر به من بگوید چکاری انجام دهم ( قرار گرفتن در شرایط سخت و طاقت فرسای شستشوی مغزی برای فرمانبرداری از سران فرقه رجوی ). خلاصه روزی ایستاده بودم که برادرم پیشم اومد و گفت تو چرا ایستادی؟! من گفتم نمیدانم چکاری انجام دهم و کجا بروم. برادرم گفت تو صبح که بیدار شدی اصلا منتظر من نباش و هر جا دوست داری برو و هر کاری که میخواهی انجام بده. من داستان تشکیلات رو براش توضیح دادم و گفتم که من تشکیلاتی هستم و باید یکنفر بهم بگه چکار کنم و کجا بروم که برادرم گفت تو خودت تصمیم میگیری . بعد از این جریان من خودم یک روز به داخل شهر و بازار رفتم و حسابی برای خودم گشتم. ولی همانجا هم مسئولم به یادم آمد که میگفت بدون اجازه جایی نروی که من به خودم نهیب میزدم و راهم رو ادامه میدادم که خدا رو شکر مسیر برام باز شد و الان هم شکر خدا صاحب خانواده شدم و بچه دارم و زمین دارم که میکارم و من خودم الان داخل شهر زندگی میکنم و هیچ مشکلی ندارم.

او ادامه میدهد که تفاوت زندگی در جایی که خودت مستقل زندگی کنی تا اینکه در تشکیلات زندگی کنی زمین تا آسمان میباشد. ما را به این صورت پرورانده بودند که برای هر کاری باید به ما دستور می دادند. ولی الان خدا رو شکر خیلی خیلی نسبت به گذشته تغییر کردم و میتوانم کار کنم و میتوانم بروم سر زمینم و محصولاتم را بفروشم و بقول معروف خودم رئیس خودم هستم. یعنی از بیرون کسی نیست که به من دستور بدهد که چکار کنم و چکاری انجام ندهم و زندگی خیلی خوبی دارم و خیلی هم خوشحالم که آمدم اینجا و کسی کاری به کار ما ندارد و مستقل و سربلند و سرفراز داریم کارمان را انجام میدهیم .

شیراحمد روزرخ در پایان گفتگو گفت که میخواهم به دوستانم که هنوز در داخل سازمان ضد انسانی مجاهدین هستند پیامی بدهم. او در این پیام به دوستان خودش توصیه کرد که خودشان برای خودشان تصمیم بگیرند. او گفت: که زندگی تشکیلاتی زندگی نیست. و داخل این تشکیلات نمی توانی بگویی که انسان آزادی هستی.