مجاهدینی که ۳۰ مهر سال ۱۳۷۲ مریم رجوی را بعنوان “رئیس جمهور موقت دوران انتقال” انتخاب کردند و اکنون در سالگردش وی را “تبلور رنج‌ها و آرزوهای مردم ایران” می نامند!!! تلاشی نافرجام برای سرپوش گذاشتن بر مسئولیت اصلی وی بعنوان کلید دار بزرگترین فساد خانه مجاهدین به نام “شورای رهبری” در خاک عراق است.
تشکیل لایه ای به نام “شورای رهبری” توسط مسعود رجوی با معاونت مستقیم مریم رجوی در دهه هفتاد هجری شمسی و در بحبوحه به اصطلاح “انقلاب ایدئولوژیک”، به عنوان خلوتگاه و فسادخانه مسعود رجوی، لکه ننگی بر پیشانی فرقه تروریستی مجاهدین است. اقدامی که تاکنون در هیچ برهه ای از تاریخ معاصر ایران دیده نشده است.
از حرمسراهای شاهان قاجار زیاد شنیده ایم، ولی تشکیل چنین لانه فسادی آنهم در تشکیلاتی که ادعاهای آزادی خواهانه آن گوش فلک را کر می کند در نوع خود بی سابقه است.
مریم رجوی که خود با یک رابطه نامشروع با رهبر مجاهدین، به مسئول اولی مجاهدین رسیده بود حال نوبت وی بود که فسادخانه ای برای شوهرش دست و پا کند.
بنابراین تشکیل فسادخانه ای تحت عنوان “شورای رهبری” یکی از اصلی ترین محصولات “انقلاب ایدئولوژیک” بود که با هدف فرونشاندن تمایلات جنسی بیماری به نام مسعود رجوی کاربرد داشت.
هر چند وی سه بار ازدواج کرده بود ولی تشکیل فسادخانه و تجاوز به زنان فصل مشترک رهبران تمامی فرقه های نوظهور تاریخ معاصر جهان از جمله مجاهدین و داعش است.
افشاگریهای تعدادی از زنان “شورای رهبری” که موفق به فرار از جهنم مجاهدین شدند مو را بر تن هر انسانی راست می کند که چگونه زنان در بند تشکیلات با هدایت و دستور شخص مریم رجوی سر از فسادخانه مسعود رجوی در آورده و با زور و اجبار تن به تجاوزات جنسی این مردک کوتوله پَست می دادند.
لذا در نتیجه این افشاگریها بود که مریم رجوی در خاک آلبانی و برای جلوگیری از آبروریزی بیشتر این زوج بدکاره و بدنامی در افکار عمومی و حتی بین اعضای نگونبخت این فرقه که اکثرا از آنچه که پشت پرده “شورای رهبری” می گذشت بی خبر بودند، “شورای رهبری” را به “شورای مرکزی” تغییر نام داد. هرچند این اقدام پایان کار فسادخانه مجاهدین محسوب نمی شود.
اگر جرم مسعود رجوی تجاوز به زنان نگونبخت و بی دفاع در تشکیلات مجاهدین باشد جرم مریم رجوی بعنوان کلید دار این فساد خانه و اجبار زنان به همبستری با این مردک پلید بسا بیشتر و غیر قابل بخشش است.
حال دستگاه منقول تبلیغاتی مجاهدین عین کبکی که سر در برف دارد در سالگرد ۳۰ مهر سال ۱۳۷۲ سعی در تطهیر این چهره پلید و فاسد در افکار عمومی مردم ایران دارد تا از یک زنیکه فاسد و بدنام بعنوان یک زن انقلابی نام برده شود!!!
اما آنچه که انتظار مردم ایران است اینکه دادگاه تهران که در حال محاکمه و رسیدگی به اتهامات رهبران فاسد و بدنام مجاهدین و تعدادی از اعضای جنایتکار آن است باید به این بخش از جرایم رهبران این فرقه نیز که زنان نگونبخت را به اجبار و با هدف تجاوز جنسی وارد فسادخانه ای به نام “شورای رهبری” می کردند نیز رسیدگی کند تا بیش از هر زمان دیگری جنایات هولناکی که بدست آنان رقم خورده و هنوز کسی از آنها اطلاعی ندارد افشا شده و ماهیت واقعی این زوج جنایتکار بر همگان آشکار گردد و اینکه آنان نه تنها افراد سیاسی محسوب نمی شوند و حتی ارزشی در حد یک انسان معمولی را نیز ندارند بلکه مشتی جنایتکار و وحشی هستند که جنایت هایشان را در قالب یک ایدئولوژی التقاطی و تحت هدایت سرویس های اطلاعاتی معلوم الحال با هدف رسیدن به قدرت، شهوت و ثروت پیش می بردند.
نویسنده: علی صدر