ابراهیم مرادی از اعضای نجات یافته از تشکیلات مجاهدین خلق در آلبانی، با انتشار ویدئویی از خود درباره بار سنگینی می گوید که همچنان بر دوش هایش سنگینی می کند.
تلخی روزهای دوران اسارت در سازمان مسعود و سالهای طولانی عمری که با فریب در جهت منافع مریم و مسعود رجوی به هدر رفته چیزی نیست که به این راحتی ها فراموش شدنی باشد. گر چه حلاوت و شیرینی زندگی در دنیای آزاد، به این افراد انگیزه و اراده تلاش برای از نو ساختن زندگی را می دهد اما حسرت روزهایی که از دست رفته اند تا همیشه در دل اسرای سابق رجوی باقیست.
ابراهیم مرادی به یاد اولین نشست مسعود رجوی بعد از پیوستنش به سازمان می افتد و توضیح می دهد که رجوی روح و جسم و جان نیروها و حتی زنان آنها و بیشتر از آن تمام زنان عالم را متعلق به خودش دانسته بود.
او می گوید: هر بار که این خاطره در ذهنم مرور می شود از خودم متنفر می شوم که چگونه این همه سال گول حقه بازی های او را خوردم و تسلیم چیزی شدم که به مزاج و اصالت و فرهنگم جور در نمی آمد. هنوز هم درگیرم که چندین سال در استثمار روحی و جسمی رجوی جان کندم و به آخرین نقطه دنیا کوچ کردم.
