زندگی در مناسبات مجاهدین خلق، زندگی در محدودیت و محرومیت است. زندگی بر روی خط باریک میان بایدها و نبایدهای غیرمعقول و غیر انسانی فرقه ای است. زندگی در تشکیلات رجوی، زندگی در خفقان و نیستی است.
در تشکیلات رجوی انسان ها از خود واقعی شان و از انسان بودن شان تهی می شوند. درک و شعور و تفکر نقادانه و آزادی و اختیار و عاطفه و هر آنچه وجه تمایز انسان با دیگر موجودات است، در تشکیلات رجوی تابو است.
علی محمد رحیمی از اعضای نجات یافته از جهنم رجوی، در ویدئویی به گوشه ای از این محدودیت ها می پردازد.
او توضیح می دهد که تفکیک جنسیتی حاکم بر تشکیلات تا آنجاست که حتی برای رفتن به فروشگاه و خرید مایحتاج، روزهای هفته را زنانه و مردانه کرده اند!
عضو سابق فرقه رجوی توضیح می دهد که چگونه انسان ها در کمپ فرقه در محدودیت مطلق به سر می برند و برای هر نگاه شان و برای هر قدم و برای هر تفکرشان باید پاسخگو باشند.