اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رسید.
این روز مهم توسط یونسکو نامگذاری شده و همه ساله با برگزاری همایش های بزرگ در سر تا سر جهان گرامی داشته می شود .
بد نیست در آستانه این روز بزرگ که حیثیت ذاتی و حقوق یکسان و غیر قابل انتقال کلیه اعضای حقوق بشر با مبنای آزادی و عدالت در جهان به رسمیت شناخته شده است گریزی به مفاهیم حقوق بشر در مناسبات درونی مجاهدین خلق داشته باشیم .
واقعیت های پنهان و زجر آور در مناسبات مجاهدین خلق زیر چتر و شعار حقوق بشر که به دروغ خود را منشا آزادی خلق و نمایندگان مقتدر حقوق بشر معرفی می کردند با افشاگری های بی امان اعضای نجات یافته پرده های دروغ و ریا کاری سران مجاهدین از هم گسسته و تمامی این نماد های کاذب در مقابل دیدگان جهانی فرو ریخت . مسعود رجوی در شرایطی از جامعه بی طبقه توحیدی دم می زند که در کمپ های آنها به صورت لحظه به لحظه حقوق انسانی اعضای گروه زیر پای رهبران مجاهدین لگد مال می شود .
نقض فاحش حقوق بشر در درون تشکیلات مخوف مجاهدین که انسان را به حیرت وا میدارد به شرح ذیل است:
1-ممنوعیت ازدواج و تشکیل خانواده
2-ممنوعیت ارتباط با دنیای آزاد
3-برده داری نوین
4-ممنوعیت حق استفاده از امکانات ارتباط جمعی
5- شکنجه روحی و جسمی در زندانهای مجاهدین
6-تفتیش عقاید
7- تخریب شخصیت از طریق نشست های اجباری غسل هفتگی وعملیات جاری
8- ممنوعیت حق ملاقات با اعضای خانواده
9- خشونت جنسی
10- جدا سازی اجباری و انتقال اطفال و ………
همه موارد بالا از مصادیق مهم نقض حقوق بشر به شمار می رود که در اعلامیه جهانی حقوق بشرنسبت به تک تک آنها پرداخته شده و توسط دادگاه بین المللی کیفری جرم انگاری گردیده است .
اینها تنها بخش اندکی از مصادیق نقض حقوق بشر در مناسبات به اصطلاح توحیدی مجاهدین است که متاسفانه از جانب دول غربی به رغم آشکار شدن نا دیده گرفته شده است . می توان به جرات گفت مجاهدین خلق از معدود گروه های خشن و تروریستی در جهان است که با روش های مخرب جنگ شناختی ابتدا تلاش می کنند افراد را با مغز شویی طعمه کرده و سپس در راستای منافع کثیف خود قربانی کنند . ظلمی که رهبران مجاهدین در حق اعضای خود مرتکب شدند قابل بخشش نیست و بی شک به همت و تلاش های بی وقفه اعضای نجات یافته این چرثومه فساد (مجاهدین خلق ) برای همیشه ریشه کن خواهد شد .
صمد اسکندری