یکی از حقوق اساسی که از افراد در اشرف ۳ سلب شده است حق زندگی در محیط امن و توسعه روابط با دیگران است. انزوای ناشی از نبود خانواده نوع شدیدی از خشونت است زیرا حق انسان برای داشتن حمایت، اشتراک لحظات مهم و احساس عشق و مراقبت از خانواده را سلب می کند. این نوع ظلم و خشونت می تواند عواقب جدی برای سلامت جسمی و روحی افراد داشته باشد، زیرا محرومیت از خانواده باعث احساس عمیق انزوا و ناتوانی در زندگی طبیعی می شود.
انزوا در اشرف ۳ نیز نشانه فقدان آزادی است که یکی از مهمترین موارد حقوق بشر است. افرادی که در آنجا زندگی می کنند مجبورند در شرایطی زندگی کنند که نه تنها حقوقشان نقض می‌شود، بلکه در دنیایی که امید به آینده بهتر تقریبا غیرممکن است، گم می‌شوند. آنها مجبور به زندگی ای هستند که در آن قادر به انتخاب آزاد نیستند. نمی توانند به عنوان فردی مستقل زندگی کنند و با عشق و مراقبت خانواده شان حمایت شوند. فقدان حقوق بشر محدودیتی است که جامعه را در شرایط زندان نگه می دارد که هیچ چیز نمی تواند تغییر کند، جایی که افراد دیگر نمی توانند زندگی متفاوت از زندگی که به آنها تحمیل شده است را تصور کنند.
در جامعه ای که افراد از فرصت زندگی طبیعی محروم و از ارتباط های انسانی دور هستند، امید به سختی پیدا می شود. اما افراد ساکن اشرف ۳ با اینکه از بسیاری از حقوق اولیه‌شان محروم هستند، اغلب به آینده ای بهتر امیدوارند، امید به این احتمال که یک روز دوباره به خانواده هایشان ملحق شوند و به زندگی در آزادی که شایسته همه هست، دست یابند.
بریکلا سولولاری – مسئول امور اجتماعی انجمن نجات آلبانی