در سال 1380 رجوی وقتی دید بدلیل اینکه تحلیلش درباره ریاست جمهوری ایران اشتباه از آب درآمد و تقریبا همه نفرات تشکیلات حتی مسئولین فرقه مسئله دار شده اند، برای به کنترل در آوردن اوضاع، دست به اقدامی ضد انسانی زد و همه را از بالا تا پایین به قرارگاه باقرزاده بردند و درگیر نشست های وحشیانه ای موسوم به “نشست های طعمه” کردند. آنچه در این نشست ها گذشت خود می تواند محتوای چندین جلد کتاب از نقض حقوق بشر توسط رجوی ها باشد.
بعد از چند ماه که درگیر چنین نشستی بودیم، با حمله به برج های دوقلو در نیویورک، رجوی که فکر می کرد آمریکا در تلافی به این اقدام به ایران حمله خواهد کرد، فتیله نشست ها را پایین کشید اما کماکان برای تنبهه جمعی، نیروها را در قرارگاه باقرزاده نگهداشت. در این مرحله برای پر کردن وقت نیروها، رجوی دستور داد تا اوقات مان را با برگزاری یک سری کلاس ها پر کنند. کلاس های “انقلاب ایدئولوژیک”، “سیاسی”، “اقتصادی” و “شعائر” از جمله کلاس هایی بودند که توسط برخی مسئولین فرقه همچون مهدی ابریشمچی، محمد سید المحدثین، محمد حیاتی و . . . برگزار می شد و افراد باید در آنها شرکت می کردند.
در یکی از این کلاس ها که توسط مهدی ابریشمچی برگزار می شد وی جمله ای را با این مضمون گفته بود “به دلایلی که برخی از آنها را می دانم و برخی را نمی دانم، خداوند مسعود را انتخاب کرد تا مجاهدین و مردم ایران را به قله رهایی برساند. انقلاب ایدئولوژیک یک ضرورت تاریخی است. وقتی در ایران حاکمیت را گرفتیم زنان و مردان را جدا خواهیم کرد، یک طرف خیابان برای زنان و یک طرف دیگر برای مردان خواهد بود.”
ایرج صالحی