بیش از دو سال از آمدن آخرین گروه اعضا از لیبرتی می‌گذشت. در شهر تیرانا در محله کشار (آستیر) بودیم و با وضعیت جدید خو گرفته بودیم، صبح با کامپیوتر کار توئیت میکردیم، بعد از ظهر نفرات برای ورزش و پیاده روی به تپه‌های اطراف که طبیعت بکر و زیبایی داشت میرفتند، ماهانه هزار لک به عنوان پول تو جیبی داده میشد، برخی اوقات مخفیانه به کافی نت میرفتیم، با دست یابی به اینترنت نسبت به مسائل مهمی آگاهی یافتیم،در محفل ها میگفتند: در کانال یوتیوب، فیلمی از (استخبارات) وزارت اطلاعات دولت قبلی عراق در دیدار با سران سازمان وایرال شده که در آن سازمان از سران دولت صدام حسین پول میگیرند! جالب اینکه عباس داوری با دست زیر میز به دنبال میکروفن میگشته بی خبر از اینکه از همین کارش هم فیلم گرفتند.
خلاصه بسیاری از چارچوبهای تشکیلاتی و ضوابط کنترلی فرو ریخته بود. این شکاف بر فرقه بسیار گران میآمد، چرا که نمیتوانست آن گونه که باید، روی نفرات کنترل داشته باشد! با دسترسی نفرات به اینترنت و ارتباطات آزاد، دروغ های فرقه برملا میگردید، به میزانی که اطلاعات واقعی در دسترس نفرات قرار میگرفت و چشم اعضا باز میشد جایگاه واقعی فرقه مخصوصا در داخل کشور بیشتر مشخص میگردید، به همین دلیل فرقه نیاز مبرم به بستن این شکاف را با تمام سلول‌های خود حس میکرد، بهترین راه همان انزوا بود، که در عراق تجربه کرده بود.
فرقه برآن شد که هر طور شده پیکره سازمان را دوباره محصور کند! شایعه شده بود که محلی را در خارج شهر تیرانا در نظر گرفتند و در حال آماده سازی و ساخت و ساز هستند و میخواهند همه را به آنجا منتقل کنند، سه هفته قبل از سال نو میلای رجوی یک نشست عمومی به صورت نوشتاری گذاشت و یک تعهدنامه با چندین بند که توسط خود رجوی تنظیم شده بود را جلوی اعضا گذاشت در نشست برای همه نفرات برگه های سر برگ دار با آرم رنگی ارتش آزادی بخش آوردند و نفرات باید عین همان تعهد تنظیم شده را واو به واو با خط خود دیکته کرده و امضا مینمودند! آنچه که در بندهای این تعهد بارز بود، اسارت بود! افراد با این امضا، آگاهانه به آن تن میدادند؛ اما رجوی با رذالت آنرا خود سپاری میخواند!
محل در نظر گرفته شده، در منطقه‌ای میان پایتخت آلبانی (تیرانا) و شهر ساحلی دورس قرار دارد، این محل توسط دوستان آمریکایی صاحب نفوذ در آلبانی برای سازمان مهیا گردید، از چندی قبل از این نشست افراد تشکیلاتی و گوش به فرمان برای کار به محل جدید میرفتند، آپارتمانهای کشار توسط کمیساریا تهیه شده بود، در نشست رجوی گفت: صاحب آپارتمان منطقه کشار آخر سال میلادی را برای تخلیه کامل تعیین کرده و تاخیر در آن دادگاه و جریمه در پی دارد. بایستی تا سال نو میلای 2018 آپارتمانهای کشار را تخلیه کنیم، سه هفته وقت داریم تا هم آنجا را آماده کنیم و هم کار جابجایی را انجام دهیم، به همین دلیل عجله بسیاری برای انتقال صورت گرفت، در نشست برخی از نفرات که تعهد نامه را امضا نکرده بودند، مرتب از جانب زنان شورای رهبری مورد پیگیری و سوال قرار می گرفتند، البته نفوذ دشمن یکی از شگردهای همیشگی برای اعمال فشار و ایجاد محدودیت میباشد، این حربه بسیار قابل باور و کارآمد است، چرا که با به میان آمدن پای دشمن دیگر کسی نمیتواند نسبت به این زندان سازی اعتراضی داشته باشد.
اما با این حال تعدادی از امضا تعهد نامه امتناع کردند. برخی هم به اینکه چرا در تعهد نامه قید نشده نفرات در تردد به شهر آزاد هستند معترض بودند.
البته سازمان به این امر واقف بود که با اینکار ریزش خواهد داشت اما این ريزش را به جان خرید تا از فرو پاشی جلوگیری کند.