سازمان مجاهدین خلق و رهبرانش چنان تشنه و خمار قدرت هستند که حاضرند نه تنها جان اعضای دربندشان و آبروی خودشان که جان و مال و ناموس و خاک وطن و…. همه را تقدیم کنند. آنها این‌قدر برای رسیدن به قدرت چشم انتظاری و لحظه‌شماری کرده‌اند که سخت دچار توهم شده‌اند و فکر می‌کنند با گرفتن نخ یک بادکنک می‌توانند به ماه سفر کنند.
هنوز گند هم‌پیمانی با صدام حسین را نتوانسته‌اند ماله‌کشی و ماست‌مالی کنند که گند همکاری با سعودی و آمریکا و اسرائیل هم به آن اضافه شد. داشتند می‌گفتند ما کی از صدام سلاح گرفته‌ایم که مجبور شدند از آمریکا خواهش کنند که همان سلاح‌هایی که صدام به داده بود را لااقل پس بدهید!
بدتر از همه با پیشروی و پیروزی تروریست‌های داعشی یا مشابه آن در سوریه خانم مریم رجوی هول شد که ای‌دل‌غافل این‌جوری شاید بشود هوس قدرت‌طلبی خودم را جلو ببرم، بگذار دستم را به ریش این تحریر شام بگیرم تا اربابش بلکه نظر لطفی به ما هم بکند. فکر می‌کنم این کاریکاتور گویای هر آنچه که گفتم و نگفتم باشد.
سامان نجاتی