آلبانی، کشوری با تاریخ غنی و طبیعتی زیبا، چندسالی می شود که میزبان گروهی از ایرانیان است که به دلایل مختلف و در پی تحولات پیچیده سیاسی، به این کشور رانده شده اند. برخی از این افراد به دنبال آزادی و رهایی از شرایط سخت گذشته، به آلبانی آمده‌اند، اما در آنجا با یک دوراهی پیچیده مواجه شدند: آزادی یا ادامه انزوا؟ مسیر آزادی می‌تواند به دروازه بهشت انجمن نجات آلبانی منتهی شود، در حالی که مسیر انزوا و تسلیم، آن‌ها را در سیاج فرقه رجوی محبوس نگه می دارد؛ فرقه‌ای که در باتلاقی از دروغ، کنترل شدید و بی‌هویتی فرو رفته است.
فرقه رجوی: ادامه در باتلاقی از دروغ و انزوا
سازمان مجاهدین خلق، به‌ویژه در زمان مسعود رجوی، به نام آزادی و مبارزه با دیکتاتوری، درواقع به شکلی وحشیانه به سرکوب آزادی‌های فردی و انسانی پرداخته است. بسیاری از اعضای این سازمان پس از سال‌ها زندگی در شرایط سخت و مستبدانه در اردوگاه‌های عراق، اکنون در آلبانی به سر می‌برند. این افراد در شرایطی که هیچ‌گونه استقلال و هویت شخصی ندارند، مجبور به زندگی در محیطی بسته و تحت کنترل شدید فرقه‌ای هستند.
فرقه رجوی برای اعضای خود هیچ هویتی جز وابستگی به تشکیلات مجاهدین خلق نمی‌شناسد. زندگی در این فرقه به معنای تسلیم شدن در برابر اراده شخصی است که هیچ ارتباطی با واقعیت‌های بیرونی ندارد. این افراد به جز دروغ‌ها و وعده‌های پوچ سرنگونی حکومت ایران، هیچ هدف مشخص و انسانی دیگری در زندگی خود ندارند. اگرچه ممکن است ظاهر این زندگی، نوعی مبارزه به نظر برسد، اما در حقیقت، زندگی در فرقه رجوی، در بهترین حالت، فقط ادامه انزوای بیشتر است.
رجوی، همچنان که در گذشته با تکیه بر دیکتاتوری‌های صدام حسین در عراق به سرکوب اعضا پرداخت، امروز در آلبانی نیز با شیوه‌هایی مشابه، افراد را در خود محصور کرده است. این افراد که بیشتر در گروه‌های بسته و تحت کنترل قرار دارند، هیچ‌گاه از امکانات و شرایط دنیای آزاد بهره‌مند نمی‌شوند. آیا این انتخابی برای زندگی در آزادی است؟ قطعا نه! بلکه این انتخابی است برای ماندن در باتلاقی که رجوی برایشان به‌وجود آورده است.
انجمن نجات آلبانی: دروازه بهشت برای جداشده‌ها
در مقابل این وضعیت، انجمن نجات آلبانی به عنوان یک دروازه بهشت برای جداشده‌های فرقه رجوی می‌درخشد. این انجمن با هدف کمک به افرادی که از فرقه مجاهدین خلق جدا شده‌اند، بستری امن و حمایت‌گر برای آغاز دوباره زندگی در دنیای آزاد فراهم کرده است. انجمن نجات آلبانی، که توسط مدافعان حقوق بشری و حامیان آزادی اداره می‌شود، به کسانی که از این فرقه جدا می‌شوند کمک می‌کند تا به یک زندگی جدید، مستقل و آزاد دست یابند.
این انجمن، در واقع یک پناهگاه واقعی است؛ پناهگاهی که نه تنها حمایت‌های قانونی و حقوقی را برای جداشده‌ها فراهم می‌کند، بلکه با فراهم آوردن شرایط روانی و اجتماعی مناسب، افراد را از بحران‌های روحی ناشی از سال‌ها زندگی تحت سلطه فرقه‌ای نجات می‌دهد. در این انجمن، افراد می‌توانند دوباره هویت خود را پیدا کنند، روابط انسانی برقرار کنند و در نهایت زندگی‌ای شایسته انسان‌ها را تجربه کنند.
حیف است که با وجود چنین بستری در آلبانی، بسیاری همچنان در این فرقه منفور و در باتلاق رجوی به زندگی خود ادامه دهند. این افراد با زندگی در فرقه‌ای که هیچ‌گونه حامی و پشتیبانی برای آن‌ها ندارد، به‌نوعی در زندان خود ساخته‌ای گرفتار شده‌اند. شرایط در انجمن نجات آلبانی، که به معنای واقعی کلمه دروازه‌ای به سوی آزادی و آینده‌ای روشن است، چنان بستری را برای این افراد فراهم می‌کند که اگر تنها اراده‌ای برای آغاز یک زندگی جدید داشته باشند، در اینجا به آن خواهند رسید.
چرا باید از فرقه رجوی بیرون آمد؟
با وجود این که فرقه رجوی هرگز به افرادی که به آن وابسته‌اند، اجازه نمی‌دهد تا به دنیای آزاد بیندیشند، اما حقیقت این است که این افراد هیچ‌گاه در دنیای آزاد احساس رهایی و امنیت نخواهند کرد تا زمانی که از این فرقه جدا شوند. اگر افراد بخواهند که به زندگی آزاد و انسانی بازگردند، هیچ‌چیز نمی‌تواند مانع از آن‌ها شود، به‌ویژه در کشوری چون آلبانی که راه‌های بسیاری برای به دست آوردن آزادی وجود دارد.
رو به افراد حاضر در کمپ مانز باید گفت: چرا باید عمر خود را در یک فرقه منفور و بسته ادامه دهید، در حالی که تنها یک قدم تا رهایی و آغاز یک زندگی جدید در دنیای آزاد فاصله دارید؟ آیا سزاوار نیست که این فرصت را مغتنم شمرده و خود را از باتلاقی که رجوی برایتان ساخته، نجات دهید؟
در نهایت، انتخاب با خود افراد است. آیا آن‌ها می‌خواهند در یک محیط بسته و فرقه‌ای به زندگی ادامه دهند، یا اینکه می‌خواهند به دنیای آزاد وارد شوند و از حمایت انجمن نجات آلبانی برای ساختن یک زندگی جدید بهره‌مند شوند؟ فرقه رجوی هیچ‌گاه به آن‌ها آزادی نمی‌دهد و تنها به سوی انزوا و محدودیت‌های بیشتر می‌برد. اما انجمن نجات آلبانی، دروازه‌ای به سوی آزادی و رهایی است که به کسانی که جرأت می‌کنند از فرقه عبور کنند، فرصت ساختن یک زندگی انسانی و آزاد را می‌دهد.
سالاری