سازمان مجاهدین خلق (MEK) به طور سیستماتیک اعضای خود را از برقراری تماس با خانوادههایشان منع میکند، زیرا ارتباط با خانواده میتواند به عنوان پلی برای بازگشت به زندگی عادی و خروج از فضای ایدئولوژیک سازمان عمل کند. این اقدام از چند جنبه قابل بررسی است:
1. کنترل ایدئولوژیک و روانی
سازمان تلاش میکند تا اعضا را کاملاً از دنیای بیرون جدا کرده و آنها را در یک محیط بسته و تحت کنترل کامل نگه دارد. تماس با خانواده میتواند باعث تضعیف این کنترل شود، زیرا خانوادهها ممکن است دیدگاههای انتقادی به سازمان ارائه دهند یا انگیزهای برای ترک سازمان به عضو بدهند.
2. ترس از افشای حقایق داخلی سازمان
مجاهدین نگران این هستند که اعضای خود در تماس با خانوادههایشان جزئیاتی از شرایط داخلی سازمان یا اقدامات آن را افشا کنند، که میتواند به ضرر وجهه سازمان در سطح بینالمللی تمام شود.
3. ایجاد حس وابستگی مطلق به سازمان
یکی از ابزارهای مهم سازمان برای حفظ کنترل، ایجاد حس وابستگی مطلق در اعضاست. اگر اعضا بتوانند با خانوادههایشان ارتباط داشته باشند، این وابستگی کاهش مییابد و اعضا ممکن است متوجه شوند که بیرون از سازمان هم پشتیبانی عاطفی و حمایتی وجود دارد.
4. هراس از بازگشت احساسات و خاطرات گذشته
تماس با خانواده میتواند باعث بازگشت خاطرات و احساساتی شود که با ایدئولوژی سازمان مغایرت دارد. این امر میتواند اعضا را به بازنگری در تصمیم خود برای ماندن در سازمان ترغیب کند.
5. ترس از تخریب تصویرسازیهای سازمان
سازمان مجاهدین معمولاً خانوادهها را “دشمن” یا “عوامل رژیم” معرفی میکند. اگر اعضا با خانوادههایشان صحبت کنند و متوجه محبت و دلسوزی آنها شوند، این تصویرسازی فرو میریزد.
این اقدامات نشاندهنده سیاستهای شدید کنترلگری و عدم شفافیت سازمان است که با هدف حفظ تسلط ایدئولوژیک و روانی بر اعضای خود صورت میگیرد.
مهدی سلیمانی