یکی از استراتژی‌های اصلی فرقه رجوی، گروگان‌گیری عاطفی اعضای خانواده‌هاست. این فرقه با جدا کردن اعضای خانواده و نگه داشتن آن‌ها در کمپ‌های خود، از این افراد به عنوان ابزار فشار بر خانواده‌هایشان استفاده می‌کند. بسیاری از والدین و بستگان اعضای سازمان مجبورند برای حفظ ارتباط با عزیزانشان، در فعالیت‌های تبلیغاتی و تجمعات فرقه شرکت کنند. این افراد حتی اجازه ندارند تصویری از فرزندان یا عزیزان خود منتشر کنند یا به طور علنی از آن‌ها یاد کنند، چرا که هرگونه اقدام خارج از چارچوب تعیین‌شده توسط رجوی ها ممکن است به قطع ارتباط یا حتی آسیب به عزیزانشان منجر شود.
فعالیت‌های اجباری هواداران در خارج از کشور
خانواده‌هایی که در خارج از ایران زندگی می‌کنند نیز تحت فشارهای شدیدی قرار دارند. این فشارها شامل شرکت اجباری در تجمعات و کارناوال‌های تبلیغاتی فرقه است. آن‌ها مجبورند ساعات طولانی پای رایانه بنشینند و محتوای تولید شده توسط تیم های تبلیغاتی فرقه را در فضای مجازی منتشر کنند. این فعالیت‌ها نه تنها وقت و انرژی زیادی از آن‌ها می‌گیرد، بلکه باعث انزوای اجتماعی و روانی آن‌ها نیز می‌شود.
محدودیت‌های شدید بر ابراز احساسات خانوادگی
یکی دیگر از ابزارهای کنترل سازمان، محدودیت بر ابراز احساسات خانوادگی است. اعضای خانواده اجازه ندارند درباره عزیزانشان که در کمپ‌های سازمان اسیر هستند صحبت کنند یا تصاویری از آن‌ها منتشر کنند. همچنین اگر یکی از نزدیکان یا دوستان آن‌ها نظری منفی درباره سازمان بنویسد یا احساسی را ابراز کند که ممکن است دیگران را تحریک کند، این موضوع می‌تواند برای خانواده مشکل‌ساز شود. این محدودیت‌ها نشان‌دهنده کنترل شدید روانی و اجتماعی است که سازمان بر روی هواداران خود اعمال می‌کند.
ابعاد روانی و اجتماعی فشارها
این فشارها تأثیرات عمیقی بر سلامت روانی و اجتماعی خانواده‌ها دارد. بسیاری از این افراد دچار اضطراب، افسردگی و احساس گناه می‌شوند. آن‌ها بین وفاداری به عزیزانشان و مخالفت با سیاست‌های سازمان گرفتار شده‌اند. علاوه بر این، انزوای اجتماعی ناشی از فعالیت‌های اجباری و محدودیت‌های ارتباطی باعث کاهش کیفیت زندگی آن‌ها شده است.
سالاری