فرقه رجوی همواره در تلاش است تا خود را به عنوان یک جنبش مردمی معرفی کند که تنها از طریق کمک‌های مالی هوادارانش در سراسر جهان هزینه‌های خود را تأمین می‌کند. این ادعا معمولاً در قالب تصاویری منتشر می‌شود که در آنها فردی به ظاهر ساده، همچون یک خانم رنگ‌آمیز ساختمان که از صمیم قلب بخشی از درآمد خود را به این سازمان اهدا می‌کند، دیده می‌شود. اما این سناریو و تبلیغات دروغین تنها پوششی است برای حقیقتی که در پشت پرده فرقه پنهان است.
۱. ادعای فرقه رجوی: کمکی که هیچ‌گاه کافی نیست
فرقه رجوی ادعا می‌کند که هزینه‌های خود را تنها از کمک‌های مالی محدود هوادارانش تأمین می‌کند. در این راستا، تصاویری از هواداران منتشر می‌شود که برای کمک به اهداف فرقه از منابع اندک خود می‌زنند. اما حقیقت بسیار فراتر از این است. هزینه‌های واقعی فرقه رجوی از راه‌های دیگری تأمین می‌شود که هیچ‌یک در اختیار هواداران اندک و محدود آن نیست.
فرقه رجوی سال‌هاست که از منابع مالی بزرگ و نامشروع ثابت شده بهره می‌برد. به‌ویژه، در سال‌های اخیر این منابع شامل کمک‌های دولتی برخی کشورها، حمایت‌های مالی از طرف سازمان‌های پشت پرده و حتی درآمدهای غیرقانونی حاصل از فعالیت‌های مختلف است. هزینه‌های کلان این فرقه برای اداره دفتر مرکزی، پرداخت حقوق به اعضای رده بالا، ایجاد ارتباطات و تبلیغات گسترده در رسانه‌های مختلف و سازمان‌دهی فعالیت‌های گسترده در کشورهای مختلف، بسیار فراتر از توان مالی این اقلیت هوادار ساده است.
۲. چرا فرقه رجوی کمک‌های مردمی ایران را تحقیر می‌کند؟
یکی از نکات قابل تأمل در سیاست‌های فرقه رجوی، نگاه تحقیرآمیز به کمک‌های مردمی ایرانیان برای پروژه‌های انسان‌دوستانه است. این فرقه در سال‌های اخیر همواره به بهانه‌های مختلف، کمک‌های مردمی ایرانیان برای بازسازی در غزه، لبنان و حرمین مطهر را زیر سوال برده است و آن را به “افسانه‌ها” و “هزینه‌های بی‌فایده” نسبت داده است. اما آیا این همان فرقه‌ای نیست که مدعی است برای تأمین هزینه‌های خود از هوادارانش درخواست می‌کند؟
فرقه رجوی نمی‌خواهد مردم ایران از حقوق خود در کمک‌های بشر دوستانه و حمایت از اهداف مشروع استفاده کنند. چرا که این کمک‌ها، برخلاف کمک‌های خود به فرقه، از دل مردم ایران و برای اهداف انسانی است. در حقیقت، فرقه رجوی هدف از تحقیر این نوع کمک‌ها را انحراف افکار عمومی می‌داند تا هواداران خود را از قبح اقدامات آنها دور نگه دارد و خود را در قامت یک “جنبش آزادی‌خواه” معرفی کند.
۳. چرا مردم ایران به کمک‌های خود افتخار می‌کنند، اما فرقه رجوی به آن پشت می‌کند؟
یکی از نکات جالب توجه در این مسئله این است که مردم ایران از کمک به مردم مظلوم جهان، از جمله در غزه، لبنان و دیگر مناطق آسیب‌دیده، هیچ‌گاه احساس ننگ نکرده‌اند. کمک‌های مردمی در ایران برای بازسازی مناطق آسیب‌دیده از جنگ یا فقر، به‌ویژه کمک‌هایی که به غزه و لبنان می‌روند، نشانه‌ای از همبستگی، انسان‌دوستی و تعهد به اصول اخلاقی است. ایرانیان به این کمک‌ها افتخار می‌کنند و از آن به عنوان اقدامی که برای رفاه بشری است، یاد می‌کنند.
اما در مقابل، فرقه رجوی برای رسیدن به اهداف خود نه تنها به هوادارانش تکلیف می‌کند که از جیب خود بزنند و به این فرقه کمک کنند، بلکه هرگونه حمایتی از جانب مردم ایران برای اهداف بشر دوستانه را نادرست و بی‌فایده می‌شمارد. این تضاد در نگاه، نشان‌دهنده دوگانگی آشکاری است که در فرقه رجوی وجود دارد: در حالی که از هواداران خود می‌خواهد تا تمام دارایی‌های محدود خود را برای یک هدف نادرست صرف کنند، اما هیچ‌گونه دغدغه‌ای نسبت به کمک‌های انسان‌دوستانه و عمومی دیگر کشورها ندارد.
۴. توهین به احساسات مردم و تفاوت در اهداف
اگر فرقه رجوی واقعاً خود را یک سازمان مردمی می‌داند که هزینه‌های خود را از طریق کمک‌های مالی هوادارانش تأمین می‌کند، چرا از هوادارانش خواسته می‌شود که به‌صورت داوطلبانه از منابع اندک خود برای تأمین هزینه‌های فرقه کمک کنند؟ چرا باید اعضای این فرقه احساس کنند که تنها در صورتی که از کمک به اهداف انسان‌دوستانه صرف‌نظر کنند، می‌توانند به نوعی وفاداری به فرقه نشان دهند؟ در واقع، هدف فرقه رجوی چیزی جز استثمار انسان‌ها و سوءاستفاده از احساسات آنها برای حفظ قدرت نیست.
اما کمک‌های مردم ایران به کشورهای دیگر، برای اهداف انسانی و بشردوستانه است که هیچ‌گونه چشم‌داشتی در پی ندارد. ایرانیان به‌دنبال کمک به بازسازی و ایجاد صلح و آرامش در جهان هستند، نه حفظ و تقویت یک فرقه که برای تأمین منافع شخصی اعضای رده بالا، از منابع عمومی سوءاستفاده می‌کند.
دروغ‌های فرقه رجوی در مورد تأمین هزینه‌هایش از طریق کمک‌های مالی هوادارانش، تنها بخشی از یک سناریوی بزرگ‌تر است که هدف آن فریب دادن مردم و توجیه هزینه‌های کلان این سازمان است. این در حالی است که اگر حتی این ادعا درست باشد، هیچ توجیهی برای تحقیر و بی‌احترامی به کمک‌های مردمی ایران برای اهداف بشر دوستانه وجود ندارد.
فرقه رجوی از یک سو از هواداران خود می‌خواهد که کمک‌های مالی خود را صرف اهداف نادرست کنند و از سوی دیگر مردم ایران را به خاطر همبستگی و کمک‌های انسانی‌شان به سایر ملت‌ها سرزنش می‌کند. این دوگانگی و نفاق در رفتار و اهداف فرقه، به‌خوبی نشان می‌دهد که این سازمان نه به دنبال آزادی مردم ایران است، بلکه تنها به دنبال حفظ قدرت و منافع خود در یک فضای بسته و دیکتاتوری است.
سالاری