در کمتر از یک ماه پیش پیرو برگزاری یک جلسه استماع با حضور مریم رجوی، برخی نمایندگان کنگره آمریکا در قطعنامه ای حمایت خود از تشکیلات مجاهدین خلق را اعلام کردند. بنا به اطلاعات موجود در سایت کنگره آمریکا قطعنامه مورد نظر از سوی 160 نماینده امضا شده است. این در حالی است که در جلسه استماع تنها سه نماینده کنگره حضور داشتند.
زوئی لوفگرن، تام مک کلینتاک و برد شرمن گویی نماینده همکاران خود برای بردن قطعنامه شماره 166 به کمیته امور خارجی کنگره آمریکا بودند. اینکه چرا مابقی نمایندگان حامی مجاهدین خلق در این جلسه حضور نداشتند پرسش به جایی است. پاسخ این پرسش در نکاتی که در زیر می آید نهفته است. نکاتی که نشان میدهد که این قطعنامه فرمایشی و بر اساس اطلاعات غلط و حتی به وضح دست نوشته سازمان مجاهدین خلق است.
جای خالی نظر مردم ایران
در هیچ کجای قطعنامه ردی از آمار یا اسنادی درباره نوع حکومت مورد نظر مردم ایران یا میزان اقبالشان به سازمان مجاهدین خلق و شخص مریم رجوی دیده نمیشود. این در حالی است که طبق متن قطعنامه امضا کنندگان، سازمان مجاهدین خلق به عنوان نیروی برانداز و فرمان ده ماده ای مریم رجوی را الگوی حکومت آینده معرفی کرده اند. نیازی به توضیح نیست که اگر کسی بخواهد به طور منطقی و همه جانبه به تغییر حکومت در ایران فکر کند، علاوه بر نظر سنجی از مردم ایران، لازم است که دیگر گروه های مخالف را نیز مورد ملاحظه قرار بدهد.
زن، مقاومت، آزادی؟
حتی ناآگاه ترین سیاستمداران میدانند که شعار “زن، مقاومت، آزادی” هرگز در جامعه ایرانی مطرح نبوده است و حذف واژه “زندگی” از شعار فراگیر “زن، زندگی، آزادی” تنها برساخته سازمان مجاهدین خلق است چراکه این تشکیلات فرقه ای آشکارا “زندگی” را دشمن مبارزه میداند. اگر یک نماینده کنگره از کشوری در جهان که خود را آقای جهان میداند و برای تغییر حکومت و نوع حکومت دیگر کشورها تکلیف تعیین میکند، آنقدر ناآگاه است که شعار “زن، زندگی، آزادی” را نشنیده است، پس احتمال اینکه “زن، مقاومت، آزادی” به گوشش خورده باشد صفر است. “زن، مقاومت، آزادی” تنها در هشتگ‌های ارتش مجازی مجاهدین خلق در شبکه‌های اجتماعی از پایگاه آلبانی مخابره شده است.
حمایت در برابر پول
عجیب نیست که نمایندگان کنگره آمریکا که با خواندن متن قطعنامه شگفت زده نشده‌اند که شعار نوظهور “زن، مقاومت، آزادی” چگونه می‌تواند خواسته مردم ایران باشد، در حالی که هرگز به گوششان نخورده است، زیرا به احتمال زیاد بسیاری از کسانی که نامشان به عنوان امضا کننده آمده است، اصلا متن قطعنامه را مطالعه نکرده اند. که اگر مطالعه کرده باشند و اعتراضی به متن نکرده باشند، نشان از ناآگاهی بیش از حد آنها دارد. اما نکته چیز دیگری است. این تناقض آشکار متن قطعنامه با واقعیت موجود در جهان، روشن میکند که مبالغ اهدایی مجاهدین خلق آنقدر مجاب کننده است که یک نماینده کنگره بدون حضور در جلسه استماع و بدون خواندن متن قطعنامه حمایت خود از سازمانی با سوابق تروریستی، فرقه ای و خشونت آمیز اعلام کند.
در نهایت باید از نمایندگان آمریکایی پرسی دکه آیا می پذیرند که یک نیروی خارجی را اعلام کند که کشور آنها چه نوع حکومتی باید داشته باشند یا چه کسانی با چه تمایلاتی باید بر آنها حکومت کنند؟
در هر حال این قطعنامه یک سیگنال دهی سیاسی است و نه سیاست گذاری و بر اساس تخمین های سایت کنگره احتمال موافقت با آن 13 درصد است. با این حال، جمله بندی آن حاکی از تأیید خارجی یک نتیجه سیاسی خاص است – که منجر به مداخلاتی شده است که عاملیت و اراده مردم ایران را نادیده بگیرد.
مزدا پارسی