شماره دو – 13 شهریور 1387
همانطور که خانواده های اعضای سازمان مجاهدین خلق که فرزندانشان در پادگان اشرف در عراق به لحاظ ذهنی و عینی گرفتار هستند مطلع میباشند کنترل این مقر نظامی هم اکنون در دست نیروهای انتظامی عراق است.
زمانی که بیش از 5 سال پیش کنترل این قرارگاه، بعد از اشغال عراق، به دست نیروهای آمریکایی افتاد نزدیک به 800 نفر از اعضای سازمان از پادگان اشرف گریخته و به نیروهای آمریکایی پناهنده شدند. در آن زمان مرکزی در مجاورت اشرف تحت عنوان TIPF تأسیس گردید که افراد جدا شده از سازمان میتوانستند خود را به آنجا رسانده و از گزند سازمان مصون بمانند.
طی نزدیک به 5 سال، TIPF نقش جدی در فراهم نمودن زمینه های عینی و ذهنی برای رهایی از اسارت سازمان ایفا نمود. اگر چه این مقر فاقد کمترین امکانات بوده و راه به دنیای آزاد نداشت ولی حداقل افراد در آن مستمرا توسط مسئولین سازمان سرکوب نمیشدند و از آزار و شکنجه روحی و جسمی در امان بودند.
سال گذشته درهای این مقر باز شد و افراد به تدریج از آن خارج شدند و برخی با تحمل مشقات فراوان خود را به کشورهای اروپایی رساندند و برخی دیگر هنوز در عراق و یا در راه هستند تا اینکه بالاخره این مقر بطور کامل بسته شد.
بر اساس تجارب ارگان های بین المللی نجات که برای رهایی اعضای فریب خورده فرقه ها تأسیس گردیده و فعالیت میکنند، وجود محلی در مجاورت مقر اصلی فرقه که اعضای ناراضی بتوانند خود را به آن رسانده و پناه بگیرند به لحاظ روانی فوق العاده مهم است.
سازمان مجاهدین خلق بر اساس ساختار فرقه ای خود دارای پادگان های مشابه اشرف در کشورهای غربی نیز می باشد که مهمترین آنها پادگان مریم در اورسورواز در شمال پاریس است. این پادگان ها یا پایگاه ها محل های مناسبی برای ایزوله نگاه داشتن افراد از دنیای خارج و مغزشویی آنان فراهم می نمایند. بر اساس تجربه عراق، لزوم تأسیس و راه اندازی مکان هایی نظیر مقر TIPF در مجاورت پادگان های سازمان در کشورهای غربی، خصوصا پادگان مریم در پاریس، برای نجات اعضای اسیر احساس میشود.
لازم به ذکر است که پادگان مریم در پاریس مانند دژ مستحکمی است که فرار از آن فوق العاده چه به لحاظ ذهنی و چه به لحاظ عینی دشوار می باشد. کسانی مانند حمید رضا اسحاقی با زرنگی و فریب دادن مسئولین و کسانی مانند حسین مشعوفی با بالا رفتن از دیوار توانستند آزادی خود را نهایتا بدست آورند. خوشبختانه افرادی نظیر کسانی که نام برده شد جایی برای رفتن و پناه بردن داشتند اما در خصوص اغلب کسانی که در پادگان مریم گرفتار هستند موضوع به این سادگی نیست.
تأسیس مقر TIPF یک حرکت ضروری آمریکایی ها بود که اگر چه فوق العاده محدود بود ولی به افرادی که خواهان فرار از گرفتاری یک فرقه بودند کمک میکرد. این حرکت چه در عراق و چه در سایر کشورهایی که سازمان پادگان و مقر فرقه ای دارد باید صورت گرفته و ادامه یابد.
در خصوص پادگان اشرف در عراق سازمان مجاهدین خلق تلاش میکند خط کلیشه ای همیشگی یعنی جوسازی تبلیغاتی در خصوص امنیت افراد آن را پیش ببرد. حال آنکه همگان میدانند این افراد در این پادگان اسیر دست رهبران بوده و هیچکس به غیر از رهبری سازمان جان و روح و هستی آنان را به مخاطره نینداخته و تهدید نمیکند. افراد گرفتار در پادگان اشرف چنانچه راه به دنیای بیرون باز کنند قطعا آینده بهتری در پیش خواهند داشت.
بنیاد خانواده سحر مجددا تأکید میکند که ضروری ترین اقدام بعد از تحویل گیری پادگان اشرف وصل ارتباط افراد درون آن با دنیای بیرون خصوصا خانواده هایشان می باشد. این بنیاد همچنین مجددا خواستار اجرایی شدن مصوبات دولت عراق در خصوص سازمان مجاهدین خلق می باشد.
بنیاد خانواده سحر، بغداد، چهارم اوت 2008