رهبران مجاهدین و اقدامات مغایر با انسانیت

تا کی رهبران بی احساس و بیرحم مجاهدین می خواهند به احساسات و عواطف مادرانه و پدرانه اهمیتی ندهند؟! تا کی آنان برای اهداف قدرت طلبانه و به خاطر مواضع سکتاریستی خود سعی خواهند کرد آزادی انتخاب و امکان تصمیم گیری افراد مستقر در قراگاه اشرف را سلب کنند؟ بر همگان و به خصوص بر رهبری فرقه ی مجاهدین مسلم و مشخص است مناسبات ضد دموکراتیک حاکم بر قرارگاه اشرف به هیچوجه همخوانی و سازگاری با هنجارهای دنیای مدرن، ارزش های دموکراتیک و مفاد منشور جهانی حقوق بشر ندارد، اگر جز این بود نمی بایست مواضع و عملکرد رهبری سازمان این چنین از سوی پدر و مادر محترم آقای قادر ارمکان مورد انتقاد تند و گزنده قرار می گرفت. چرا که این پدر و مادر عزیز و محترم، حتی صدای فرزندشان را مدت بیست و سه سال و به علت اعمال محدودیت های شدید وضد انسانی از سوی رهبران فرقه ی رجوی نشنیده اند و تاکنون از دیدار با وی محروم مانده اند‼

کدام عقل سلیم باور دارد، گروهی و عناصری به نام مبارزه برای آزادی انسانها و دفاع از موازین حقوق بشری نیروی تشکیلاتی خویش را از هر گونه امکان ارتباط گیری در مدت بیست و سه سال با اعضای خانواده از جمله همسر و فرزندش محروم و بی نصیب سازد؟‼

آیا رهبران فرقه ی ستیزه جو و خشونت طلب مجاهدین می دانند آقای قادر ارمکان به غیر از پدر و مادری محترم و عزیز، همسر و فرزندی دارد که طی مدت بیست و سه سال در انتظار دیدار قادر لحظه شماری می کنند؟ براستی اقدام ضد انسانی رهبران مجاهدین در اجازه ندادن به قادر برای حتی یک تماس تلفنی با اعضای خانواده، همسر و فرزند بیقرارش، چه توجیه اخلاقی دارد؟ چه استنباطی می توان از این شیوه ی رفتاری داشت؟

رهبران مجاهدین بایستی به این امر مشهود پی ببرنند احترام به احساسات و عواطف خانوادگی یعنی احترام به انسانها و زندگی آنان، داشتن همسر و فرزند یعنی زندگی، پایبندی به کانون گرم خانواده این است زندگی، محبت کردن به همسر و فرزند و لذت محبت آنان را چشیدن این زندگی ست، در میان پدر، مادر، برادران و خواهران و هموطنان خویش بودن و با آنان زندگی کردن یعنی لذت زندگی را درک کردن.

نامه ی پدر و مادر محترم آقای قادر ارمکان به مقامات کمیته بین المللی صلیب سرخ، انتقاد آشکار و حکایت تلخ و درخوری ست از عملکرد بیمارگونه ی رهبران تروریست مجاهدین در اهمیت ندادن به احساسات و عواطف یک خانواده محترم ایرانی.

با امید رهایی آقای قادر ارمکان از دنیای تنگ و تاریک قرارگاه اشرف و بازگشت ایشان به کانون گرم خانواده

آرش رضایی

مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی

بسمه تعالی

آقای فردریک

مسئول محترم کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران

با سلام و عرض ارادت به خدمت شما بزرگوار، چشم های ضعیف، اندامی پیر و از کار افتاده ی من پدر و مادر همیشه منتظر قادر ارمکان این بار به شما خیره شده تا با تلاش و زحمات شما بزرگوار روشنایی یابد و دوباره نورانی شوند.

بیست و سه سال است که به امید یک نامه و تلفن روی ریل انتظار به جلو حرکت می کنیم، سالها می گذرد شاید عمر کوتاه آدمی این بار اجازه ندهد، ولی با بودن شما بزرگوار می توانیم دوباره منتظر بمانیم.

جناب فردریک بیائید انسانی که بیست و سه سال پدر و مادرش به آرزوی دیدار مجدد چشم دوخته اند از اسارتگاه فرقه پست و منفور و بی اهداف سازمان به ظاهر انسانی مجاهد خلق که معنای آزادی و دمکراسی را فقط در قالب معنای لغوی می دانند نجات دهید.

اینجانب محمد ارمکان و مادرش آمادگی خود را جهت ملاقات حضوری فرزندمان قادر اعلام می داریم و اگر کوچکتر از این بنگریم امکان تماس تلفنی را برای ما فراهم آورید تا بتوانیم از طریق تلفنی هم که باشد مغز در اسارتگاه اندیشه های کثیف رهبران مجاهد را آزاد کنیم.

پدر چشم براه و مادر پیر

محمد ارمکان و فاطمه

شماره تلفن های تماس

09143426027

2227113-0442

رونوشت –

1- سازمان عفو بین الملل دفتر واشنگتن – نیویورک – لندن – پاریس

2- دیدبان حقوق بشر دفتر واشنگتن – نیویورک – لندن – پاریس

3- انجمن نجات دفتر آ. غ – جهت درج در سایت