در سال 1360 خورشیدی فرقه تروریستی مجاهدین ایران رسماٌ جنگ کسب قدرت را در برابر رژیم ایران شروع نمود. فرقه مجاهدین که در روند شکل گیری و سالهای اولیه پس از انقلاب ضد سلطنتی مردم ایران، به نوعی متحد و همکار رژیم اسلامی ایران بود،کم کم بر سر کسب قدرت با حکومت ایران اختلاف پیدا کرد که در نهایت، این روند منجر به آغاز درگیری های نظامی بین طرفین گردید.
مسعود رجوی سرکرده فرقه که مدعی بود زمامداری ایران باید به وی تحویل داده شود پس از شکست انواع ترفندهایش در به دست آوردن قدرت و حکومت در ایران، در سال 1360 خورشیدی فرمان جنگ مسلحانه را با حکومت ایران رسماٌ اعلام نمود.
در این ایام وی از ایران گریخت و به همراه کادرهای بلندپایه فرقه تحت امرش در کشور فرانسه مستقر گردید.
محل استقرار فرقه مجاهدین در فرانسه، شهر کوچک اورسورواز در استان سرژی پونتواز فرانسه در نزدیکی پاریس میباشد.
در سالهای آغازین نبردهای خونین فرقه مجاهدین با حکوت ایران که منجر به کشته شدن هزاران انسان بیگناه توسط این فرقه شد، این مکان مرکز اصلی فرمانده هی عملیاتهای تروریستی فرقه مجاهدین بود. در این مکان عملیاتهای تروریستی فرقه طرح ریزی و فرمانده هی میشد و همچنین فرقه از این مکان فعالیتهای سیاسی اش را در غرب برنامه ریزی و به اجرا در می آورد.
هر چند که در سالهای بعد آقای مسعود رجوی رهبر تروریستهای مجاهدین مجبور به ترک فرانسه و اقامت گزیدن در عراق گردید اما این مکان همچنان نقشی اساسی را در فعالیتهای خرابکارانه فرقه ایفا مینمود.
در طول نزدیک به سه دهه فعالیت تروریستی مجاهدین پس از انقلاب ضد سلطنتی 1357 خورشیدی، دو پایگاه مرکز اصلی فرمانده هی عملیات های تروریستی فرقه بوده است:
1.پایگاه اشرف واقع در استان دیالی عراق
2. پایگاه مریم در شهر اورسور واز فرانسه
هرچند که در سال1365 خورشیدی مسعود رجوی خاک فرانسه را ترک نمود و در عراق و تحت حمایت دیکتاتور سابق عراق(صدام حسین) اقامت گزید و پایگاه اشرف در عراق مرکز اصلی فرمانده ای عملیات خرابکارانه فرقه بود اما پادگان مریم در فرانسه در طول این سالها نیز همچنان نقش مکمل خویش را ایفا می نمود.
اما پس از سقوط حکوت صدام حسین و ناپدید شدن مسعود رجوی سرکرده فرقه، و فرار مریم رجوی همسر وی از عراق به فرانسه، پادگان مریم دراورسورواز دگر بار نقش محوری خویش را بازیافته است.
علیرغم اینکه فرقه تروریستی مجاهدین در لیست سازمانهای تروریستی اتحادیه اروپا قرار دارد اما دولت فرانسه به انگیزه چانه زدن با رژیم ایران در تعاملات فی مابین، وجود تروریستهای مجاهدین را با بهانه رعایت آزادی و حقوق بشر تحمل نموده است.
اما اینک فعالین حقوق بشر و مدافعین آزادی دقیقاٌ به دلیل رعایت حقوق بشر و آزادی در فرانسه خواستار تحت کنترل در آمدن پایگاه مریم در فرانسه توسط دولت این کشورمیباشند.
بنا بر شواهد و نیز افشای مناسبات درونی این تشکیلات ضدبشری توسط اعضای سابق این فرقه که بنده خویشتن نیز یکی از اعضای سابق آن میباشم، با کمال تأسف باید گفت که در درون این پایگاه رفتار بسیار وحشیانه و غیرانسانی با نیروهای تحت امر فرقه، توسط مسئولین ارشد آن صورت میپذیرد.
از آنجا که رده بالاترین فرد حاضر در این پایگاه خانم مریم قجرعضدانلو(رجوی) همسر مسعود رجوی میباشد، لذا مسئولیت مستقیم جنایات صورت گرفته در این پایگاه متوجه وی میباشد. فراموش نکنیم که اعضای خود این فرقه از مریم قجر به عنوان رهبر دوم فرقه و جانشین مسعود رجوی نیز یاد میکند.
اما خوب است که نگاهی تیتر وار به وضعیت افراد اسیر در پادگان مریم بیندازیم و ببینیم موارد نقض وحشیانه حقوق بشر در این جنایتگاه چه میباشند:
1ــ افراد حاضر در پادگان مریم در فرانسه، صد درصد تحت کنترل کامل مریم عضدانلو قجر(رجوی) و فرماندهان ارشد حاضر در پادگان بوده و حق هیچ گونه تصمیم گیری و رفتار آزادانه فردی را نداشته و کاملاٌ تحت کنترل و مراقبت میباشند.
2ــ افراد حاضر دراین پادگان، به هیچ عنوان حق خروج انفرادی از این پادگان را ندارند مگر در قالب تیمهای چند نفره و با دستور و اجازه مسئولین درجه اول پادگان.
3ــ افراد اسیر فرقه در این مرکزجنایت، حق دسترسی به هیچ رسانه آزادی را ندارند جز دسترسی به تلویزیون اختصاصی مجاهدین و روزنامه مجاهد.
نکته: تیمهای سیاسی حاضر در این پادگان که مسائل و تحولات سیاسی را بررسی و تحلیل میکنند نیزدر قالب تیمهای چند نفره فقط حق دسترسی به شبکه های رادیو تلویزیونی و روزنامه ها و سایتهای اینترنتی خاصی را دارند که از قبل لیست آنها توسط مسئولین رده بالا تعیین شده است.
4ــ افراد حاضر در این پادگان مثل سایر اعضای این فرقه در عراق، حق ازدواج، تماس با خانواده و بستگان خویش (که اگر عضو فرقه نباشند) را به هیچ وجه ندارند.
نکته:تنها فرد متأهل حاضر در این پادگان مریم قجر عضدانلو همسر مسعود رجوی سرکرده اصلی فرقه میباشد.
5ــ هیچ مرد و زنی در این پادگان حق گفتگوی انفرادی با نفردیگری را در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی که مربوط به فرقه نمیباشد را ندارد.
6ــ زنها و مردان حاضر در پادگان مریم در فرانسه حق غذا خوردن بر سر یک میز مشترک با هم را ندارند.
7ــ محلهای خواب و استراحت و استحمام و… مردان و زنان اسیر در پادگان، کاملاٌ از یکدیگر جدا بوده و هیچ جنس مخالفی حق ورود به مکان استقراری جنس مخالف را ندارد.
8ــ داشتن روابط جنسی در پادگان کاملاٌ ممنوع میباشد و در صورت تخطی از این قانون، با نفر خاطی به شدت برخورد میشود. مگر اینکه این رابطه در خفای کامل و به درو از چشم دیگران صورت پذیرد که این نوع رابطه جنسی مخفی در پادگان بیشتر رایج میباشد.
9ــ تمامی 24ساعت شبانه روز افراد حاضر در پادگان مریم برنامه ریزی شده و فرد باید در قالب این برنامه رفتار نمایند. هیچ گونه وقت آزاد و اختیاری برای این افراد در نظر گرفته نشده به گونه ای که فرد فرصت فکر کردن به چیز دیگری غیر از تشکیلات و ایدئولوژی فرقه را نداشته باشد.
10ــ اسرای ذهنی فرقه تروریستی مجاهدین محصور در این مقر،اکثراٌ به دلیل انواع فشارهای روحی و روانی و جسمی وارد شده بر روی آنان توسط مسئولین ارشد فرقه، دارای اختلالات روحی و روانی بوده و نیاز فوری به مراقبهای روانکاوانه دارند به گونه ای که باید مدت زیادی تحت کنترل و مراقبت روان پزشکان قرار بگیرند.
11ــ افرادی در درون این پایگاه جرم و جنایت وجود دارند که سالهاست ازاین مکان بیرون نرفته و در اینجا در واقع زندانی میباشند.
12ــ افراد حاضر در پادگان مریم هر شب باید در نشستی تحت عنوان عملیات جاری شرکت کرده وگزارش کارهای 24 ساعت گذشته خویش را ارائه نموده و نسبت به موارد کم کاری و یا احتمالاٌ سهل انگاری خویش پاسخگو بوده و وفاداری مجدد خویش را به اصول و ضوابط فرقه اعلام نماید.
13ــ نشستهای شستشوی مغزی و عملیات جاری که به طور روزانه در پایگاه مریم برگزار میگردند معمولاٌ با خشونت و فحاشی همراه بوده و افراد در این نشست حتی مورد ضرب و شتم نیز قرارمیگیرند.
14ــ در طول هر هفته یکبار و معمولاٌ در روزهای جمعه نشست غسل هفتگی در پادگان مریم برگزار میگردد. در این نشست فرد باید به دور از هرگونه شرم و حیائی، موارد و لحظه های احساسی جنسی خویش را در حضور سایر افراد حاضر در نشست بیان کند.
15ــ علیرغم اینکه گرداگرد پادگان مریم توسط پلیس فرانسه محافظت میگردد اما مسئولین فرقه به دستو مریم قجر عضدانلو(رجوی) دیوارهای پادگان را با سیم های خاردار، از ترس فرار نیروها پوشانده اند.
16ــ فرمانده اصلی پادگان مریم، شخص مریم قجر عضدانلو(رجوی) بوده و تمامی افراد حاضر در این مقر کاملاٌ باید مطیع و فرمانبردار وی باشند.وی در این پادگان شخصیتی خداگونه داشته و هیچ کس حق مخالفت با وی را ندارد.
احکام صادر شده از سوی وی حکم دستور خدا را برای یک فرد مذهبی داشته و لازم الاجرا میباشند.
17ــ روز به روز به وسعت و مساحت پادگان به انگیزه انتقال کادرهای مورد اعتماد فرقه از پادگان اشرف در عراق به این مکان افزوده میشود.
در این راستا مریم عضدانلو قجر فرمانده این پادگان دستور خرید خانه ها و زمینهای مجاور را حتی با چندین برابر قیمت صادر نموده که در این راستا تا به امروز نیز تعدادی از خانه های مجاور خریداری شده و به این پادگان ضمیمه شده است.
18ــ اکثر افراد اسیر در این پادگان به انگیزه خلاص شدن از این اوضاع دهشتناک، آماده به انجام عملیات انتحاری و یا خودسوزی در فرانسه و یا سایر نقاط اروپا میباشند.
اشاره به سایر موارد مربوط به این قضیه را به مباحث دیگری منتقل کرده و در این جا به همین میزان موارد یاد شده اکتفا مینمایم.
اما سؤال اینست:آیا نقض وحشیانه و روزانه ابتدائی ترین حقوق دهها انسان اسیر در پادگان هولناک مریم در اورسورواز فرانسه و پادگانهای فرعی تابعه در سایر نقاط این کشور از دولت فرانسه قابل پذیرش بوده و این دولت نباید جوابگوی اینهمه جنایت و ستم روا شده در حق افراد اسیر در پادگان مریم باشد؟!!!
فراموش نکنیم که پادگان وحشتناک مریم در خاک کشوری قرار دارد که حاکمانش سرزمین خود را مهد دموکراسی و حقوق بشر دانسته و دیگران را به واسطه نقض حقوق بشر سرزنش مینمایند.
آیا مقامات فرانسوی از جنایات صورت گرفته در پادگان مریم بی اطلاعند و یا به خاطر کسب منافع سیاسی خویش چشمانشان را به روی این همه جنایت بسته اند؟!
بر تمامی فعالین حقوق مدنی،آزادی خواهان و مدافعان حقوق بشر و سازمانهای فعال در این حیطه واجب است که دولت فرانسه را از جنایات صورت گرفته در پادگان مریم در اورسورواز مطلع نموده و باید به دولت فرانسه هشدار داد که قبل از بروز یک فاجعه انسانی در این مکان نسبت به تعطیلی هرچه سریعتر آن اقدام نمایند.