تصمیم دولت عراق مبنی بر اخراج مجاهدین از عراق خواست به حق اعضای معترض مجاهدین می باشد که سالها بر جدایی خود از این سازمان اصرار دارند. این تصمیم خواست به حق خانواده های اعضای ناراضی این سازمان میباشد که هر روز بر پشت درب پادگان اشرف فقط به انتظار یک لحظه دیدن فرزندان خود میباشند. حقی که سازمان مجاهدین مدعی مبارزه برای حقوق انسان است، از این خانواده ها دریغ میکند. تصمیم به اخراج مجاهدین از عراق خواست به حق همه انسانهایی است که فقط برای ابراز عقیده و نظر در داخل این سازمان سالها را در زیر شکنجه و در مخوف ترین زندانهای عراق و از جمله زندان ابوغریب صدام را تحمل کردند.
این تصمیم گرچه زیباست اما دیر است. دولت عراق تاکنون به آنچه که در رابطه با این گروه گفته است، آنطور که باید عمل نکرده است. با این حال ما فعالین حقوق بشر از این اقدام جدید دولت عراق استقبال می کنیم و آن را نشانه گامی بسوی احترام به حقوق بشر میدانیم.
رهبری سازمان مجاهدین با بی مسئولیتی تمام بجایی اجازه دادن به خانواده هایی که بعضا ماهها پشت درب اشرف در عراق برای دیدار عزیرانشان در انتظار ایستاده اند، از مخفی گاه خود طی پیامی هنوز شعارهای زنگ زده حماسی سر می دهد که دیگر هیچ گونه خریداری ندارد.
آینده اشرف و سرانجام آن برای همه روشن بود و این فقط رهبری این سازمان است که هنوز از خواب بیدار نشده است که صدام حسین برای همیشه از عراق رفته است. همانطور که بارها تاکید شده است سرانجام مجاهدین و پادگان اشرف هیچ راهی جز کوچ کردن و جمع کردن این اردوگاه که عملا کاری جز به ارسارت و بردگی کشاندن عده ای از انسانهای که هیچ گونه رغبتی برای ماندن در این اردوگاه را ندارند، ندارد و باید خود را آماده چنین شرایطی بکنند. شرایطی که در طی سالهای اخیر همه فعالین حقوق بشر در رابطه با آیئده آن هشدار داده بودند.
سازمان مجاهدین بعد از صدام حسین سرنوشت خود به راست ترین جناح جنگ طلب آمریکا گره زده بود که آمریکا هم قادر نبود خود را برای همیشه در خاکی که مال آن نیست ماندگار کند.
از نظر آگاهان حضور مجاهدین در عراق که بیش از دو دهه بر عمر آن می گذرد هیچ گونه منفعتی برای مردم ایران نداشته است بلکه باعث خدشه دار کردن چهر ایرانیان که در قاموس خود بر ضد خشونت و اقدامات تروریستی هستند، شده است.