سنگ بزرگ برداشتن علامت نزدن است

داشتم اطلاعیه کمیته بین المللی حقوق دانان در دفاع از اشرف را می خواندم. این نکته که توسط این کمیته (یعنی موضع خود فرقه)مطرح شده است و کتبا در سایت مجاهدین چاپ شده است مرا واداشت که این نکته را جواب بدهم.

نکته: تنها کشور قابل قبول برای انتقال،چنانچه هر یک از نفرات اشرف تمایل داشته باشند امریکا است. زیرا ساکنان اشرف همه سلاحهای خود را به نیروهای امریکایی تحویل دادند.(سایت مجاهدین ـ 2 ژانویه/2009)

اولا سازمان مجاهدین مجبور شد که سلاح خود را تحویل نیروهای امریکایی دهد چون رهبر این فرقه اقای مسعود رجوی بارها در نشستهای جمعی ازاهمیت سلاح مجاهدینبه عناوین مختلف به عنوان اصل نام برده است از قبیل سلاح ناموس مجا هدین است و مجاهد بدون سلاح نداریم و مجاهد را نمی توان از سلاحش جدا کرد و مجاهد از سلاحش جدایی ناپذیر است و غیره،حتی در ارم نشریه مجاهد کلمه مجاهد به شکل مسلسل در امده است. پس با این وجود رهبران این فرقه مجبور به تحویل سلاحهای خود شدند.

من به عنوان یک قربانی این فرقه از کمیته مزبور این سوال را دارم که چرا فقط کشور امریکا؟إإ

اولا کشور امریکا فرقه رجوی را در لیست سیاه تروریستی خود قرار داده است. پس این درخواست ازاین کشور تا زمانیکه این فرقه در لیست تروریستی قراردارد مردود است.

ثانیآ مگر نام این فرقه از لیست تروریستی اروپا خارج نشده است پس چرا اروپا نه؟إ

اینجاست که دم خروس بیرون میزند و این مثل ایرانی به ذهن میاید:قابل توجه خانم مریم رجوی إإإ سنگ بزرگ برداشتن علامت نزدن است.

اساسا اگر به رهبران این سازمان باشد انها هیچ کمکی به نیروهای خود بخصوص نیروهای با رده پایین تر در خروج از عراق نخواهند کرد و در نهایت انها را سرازیر ایران خواهند کرد. اگر هم بخواهد به خارج بفرستد شورای رهبری و مسئولین بالای خود را خواهد فرستاد و نه کس دیگر را. این را رهبران سازمان در بحبوحه جنگ با رژیم جمهوری اسلامی بخوبی نشان دادند و حتی نیروهای جدا شده خود را دو دستی تحویل مقامات دولت صدام حسین میدادند تا با سربازان عراقی اسیر در ایران مبادله شوند در صورتیکه ان زمان هم سازمان ملل و هم سازمانهای حقوق بشری در عراق دفتر داشتند و میتوانستند در صورت تحویل نیروها به انها،ان افراد جدا شده را به کشورهای غربی بفرستند ولی رهبران این فرقه ارزشی برای زندگی نیروهای خود قائل نبودند و نیستند.

خانم مریم رجوی خودتان صادقانه بگوئید چه تعداد از نیروهای خود را تحویل مقامات عراقی در دوران صدام حسین دادید؟و چرا؟

چرا 2 سال حبس در خروجی پادگان اشرف و بعد هم 8 تا 10 سال زندان در زندان مخوف ابو قریب برای کسانی که قصد جدایی و رفتن به زندگی عادی را داشتند را مقرر کرده بودید؟

گقتنی ها در این مورد فراوان است ولی تا اینجا بدان بسنده میکنم و در مقالات بعدی به انها مفصلا خواهم پرداخت.

من به عنوان یک قربانی این فرقه که جوانی و عمر و هست ونیست خودم را در ان از دست داده ام ازکمیته مزبور در خواست دارم که اگر واقعا قصد کمک به نیروهای اشرف را دارید به انها کمک کنید تا به کشورهای دمکراتیک اروپایی بیایند و زندگی از دست رفته خود را مجددا احیا کنند.

همانطور که اقای مهدی ابریشمچی و دهها تن از سران مجاهدین توانستند بعد از امضا خلع سلاح از اشرف به اروپا بیایند پس امکان امدن برای بقیه نیز وجود دارد به شرطی که رهبران این فرقه فقط به فکر خروج شورای رهبری و مسئولین بالای خود از عراق نباشند.دیگر بهانه ای وجود ندارد که سران مجاهدین از حل و فصل مسایل خروج نیروهای خود از عراق طفره روند.در اروپا از لیست خارج شدند پس منطقآ قدم بعدی باید خروج همه نیروهایی که قصد بازگشت به زندگی عادی خود را دارند، از اشرف به دنیای ازاد باشد.

به امید انروز که تمامی افراد در بند این فرقه بتوانند ازادانه به زندگی مورد علاقه خود برسند.