رجوی در پیام 7 بهمن ماه خود می گوید:
در موافقتنامه امضاء شده بین تک تصریح رجوی بر این اصل که ساکنین اشرف تعهد کرده اند هیچ گاه به طور غیر قانونی مسلح نخواهند شد، به چه معنی است و اساسا چه کسی مجوز مسلح شدن قانونی مجاهدین را صادر خواهد کرد. نفس این ادعا در تعارض اساسی با مستندات رای صادره از سوی اتحادیه اروپا است که ظاهرا تصریح دارد مجاهدین مشی مسلحانه و خشونت آمیز را کنار گذاشته و به استناد متوقف کردن اقدامات تروریستی از ژانویه 2003، رای خارج کردن نام مجاهدین از لیست تروریستی اتحادیه اروپا را صادر کرده است. تاکید رجوی مبنی بر اینکه به طور غیرقانونی مسلح نخواهند شد دلالت بر این معنی دارد که آنها نه بخواست و اراده خود که تحت شرایط ناگزیر هم خلع سلاح شده و هم اقدامات تروریستی خود را متوقف کرده اند. بنابراین این ادعا از سوی دادگاه و مجاهدین که استراتژی مسلحانه جای خود را به راه حل سوم خانم مریم رجوی داده از اساس در تعارض با چنین ادعاهایی است. علاوه بر اینکه هم خانم مریم عضدانلو و هم مسعود رجوی کرارا در اظهارات شان از آمریکا درخواست استرداد سلاح های خلع شده به ساکنین اشرف را می نمایند. فهم این معنی که رجوی به اقتضای شرایط منطقه و عراق و سقوط صاحبخانه تن به خلع سلاح و همچنین تغییر لفظی و غیر شفاف کنار گذاشتن استراتژی مسلحانه را در دستور سیاسی کاری های خود قرار داده، چندان دشوار نیست. بنابراین متوقف کردن ادعای اقدامات تروریستی از سوی رجوی نیز تابع چنین مقتضیاتی است و چنانچه در متن همین پیام تصریح شده است استراتژی مجاهدین کماکان مبتنی بر استفاده از اقدامات خشونت آمیز و تروریستی است. رجوی بارها خطاب به آمریکایی ها تاکید کرده است روی ارتش او یعنی همان ساکنین قرارگاه اشرف به مثابه یک اهرم نظامی و ارتش پیاده حساب ویژه باز کنند. در واقع او غیر مستقیم مسلح شدن دوباره ساکنین اشرف را به خواست و تصمیم آمریکا مشروط کرده است. این تاکید نیز به خودی خود تصمیم دولت مبنی بر اخراج مجاهدین از خاک عراق و مخل بودن مجاهدین در عراق را تائید می کند. حقیقت این است که اگر به محتوای و کلمه به کلمه اظهارات رجوی توجه و روی آن تعمق شود مستندات قانونی و دلایل موجه بسیاری برای تصمیم دولت عراق مبنی بر تحمل ناپذیری اش از حضور مجاهدین در عراق پیدا خواهیم کرد. بنابراین وقتی رجوی فرض مسلح شدن دوباره مجاهدین را به هر طریق ممکن محتمل می شمارد، فی النفسه: 1- دلیل کافی و قانونی برای اخراج مجاهدین از خاک عراق مهیا می شود. 2- موضوع پناهندگی مجاهدین از اساس زیر سوال می رود. 3- کذب بودن ادعاهای مجاهدین مبنی بر کنار گذاشتن مشی خشونت آمیز و استراتژی مسلحانه آشکار می شود. 4- ادعای عدم مداخله در امور داخلی عراق به خودی خود نقض می شود. 5- واهی بودن متحد استراتژیک بودن مجاهدین، با مردم عراق بر ملا می شود.