این روزها اخبار و خبرهایی که از عراق در رابطه با تخته شدن درب دکان فرقه گرایی رجوی میرسد بسیار داغ و متنوع میباشد و این سوال را در اذهان عموم ایجاد می کند که سرنوشت ساکنین یا بهتر بگویم قربانیان این فرقه بعد از تعطیلی و تخته شدن دکان عوامفریبی و محل ارتزاق رهبران این فرقه چه خواهد شد؟
البته یکی از سخن گویان این فرقه اقای مهدی سامع در مصاحبه هایش با بی بی سی به صراحت مطرح کرده است که این فرقه هیچ کمکی در زمینه خروج قربانیان از عراق نخواهد کرد.
اگر من به عنوان فردی که سالیان عمر و هستی خودم را دراین فرقه سپری کرده ام و بیش از 20 سال از نزدیک با مناسبات فرقه ای این سازمان دست وپنجه نرم کرده ام بخواهم ارزیابی و نظر خودم را مطرح کنم می گویم که این فرقه تا انجا که بتواند و وقت داشته باشد تمامی امکانات و ثروت خود را فقط صرف خروج شورای رهبری اصلی مانند مژگان پارسایی،صدیقه حسینی، زهره اخیانی،فائزه محبت کار…………. و مردان پر سابقه مانند عباس داوری،مهدی برائی،محمد حیاتی و پرویز کریمیان و مرتضی اسماعیلیان………..را خواهد کرد و از هیچ کمکی جهت خروج این افراد جنایت کار مضایقه نخواهند کرد ولی مابقی نیروها بخصوص زنان و مردانی که سابقه و رده های بالایی ندارند و هیچ مدرک قانونی و یا پاسپورتی جهت خروج از عراق رانیز دارا نیستند هیچ چاره ای برایشان نخواهدماند به جز بازگشت به ایران.
البته فرستادن به ایران برای این فرقه تروریستی – مافیایی و سران ان یک امر عادی و روتین و مورد پسند تلقی می شود چون سران این فرقه در دوران صدام حسین موج عظیمی از نیروهای ناراضی راعلیرغم میل باطنی اشان در وضعیتی بسیار اسفناک و قبیح جهت تعویض با سربازان اسیر عراقی به ایران فرستادند و این یکی از معاملاتی محسوب می شد که رجوی با صاحبخانه خودش صدام حسین داشت.
این فرقه از فرستاده شدن نیرو هایش به ایران بسیار استقبال هم می کرد چون با رفتن نیروها به ایران و دهن گشودن و افشای جنایتهایی که این فرقه در خاک عراق و در درون مناسبات انجام داده بود، سران فرقه با ذکر این مسئله که این افراد از طرف وزارت اطلاعات مجبور به بیان اینگونه داستانها شده اند خودش را از پاسخگویی به جرم و جنایتهایی که کرده بود در می برد.
حالا این سوال پیش میاید که چرا این فرقه مافیایی نیروهای قدیمی و باسابقه و شورای رهبری را می خواهد هر چه می تواند از عراق خارج کند؟
جواب کاملا مشخص است چون این افراد در جنایت و کشتار مردم بیدفاع کرد عراق و سرکوب و شکنجه و حتی قتل ناراضیان در درون مناسبات مانند قتل اقایان سعید کیانی و سعید نوروزی و…………. نقش مستقیم داشته اند و دستشان الوده به خون می باشد. رهبران این فرقه در تلاشند این جنایتکاران را از عراق فراری دهند تا دولت منتخب عراق نتواند این جنایتکاران را جهت محاکمه به دادگاه فرا بخواند.
فرقه مزبور تعدادی از جنایتکاران خود را مانند مهدی ابریشمچی و مهوش سپهری (نسرین) راقبلا از عراق فراری داده است. این افراد که اطلاعات ذیقیمتی از اقدامات تروریستی و قتل و جنایت و سرکوب ناراضیان در مناسبات فرقه رجوی را دارند، و خودشان مانند اقای مهدی ابریشمچی و عباس داوری و مهدی برائی از دست اندرکاران اصلی در همکاری با صدام حسین بوده اند،ماندنشان در عراق برای این فرقه بخصوص برای رهبران این فرقه بسیار خطرناک بوده و در صورت دستگیری انان توسط دولت مطبوع عراق اطلاعاتی فاش خواهد شد که چهره کریه و تروریستی – مافیایی این فرقه را بوضوح برملا خواهد کرد. بهمین دلیل خانم مریم رجوی تمامی امکانات و ثروت خود را بکار خواهد گرفت تا این جنایتکاران را از عراق فراری دهد.
البته این فرقه هیچ کمکی به سایر نیروهایش نخواهد کرد و انها راهی جز بازگشت به ایران را نخواهند داشت. خانم مریم رجوی زمانی که در اشرف حضور داشتند بارها در نشستهای کوچک و بزرگ اعلام کرده بودند که اعضای این فرقه هیچ حقی ندارند به جز حق مردن برای رهبری این فرقه.
این گفته معنایش برای نیروها در فرقه مزبور این بود که هیچکس حق خواستن چیزی را در این فرقه ندارد و فقط می تواند و حق این را دارد که بمیرد. پس نیروهای درمانده این فرقه می دانند که از خارجه رفتن و کمک سران فرقه هیچ خبری نخواهد بود.البته این گفته مشمول حال از ما بهترون که همان سران و جنایتکاران این فرقه مافیایی می باشد، نبود ونیست.
همانطور که رهبران این فرقه و در راس ان خانم مریم رجوی نزدیک به یک هزار تن از جدا شدگان خود را در بیابانهای عراق و در کمپ نیروهای ائتلاف رها کرد و هیچ کمکی به این نفرات که برخی از انان سالیان عمر خود را در همین فرقه سپری کرده بودند، نکرد ودر نتیجه ان خیلی از این نفرات بالاجبارراهی ایران شدند و تعدادی حدود 200 تن از جمله خود من مدت 4 سال در این کمپ در شرایط طاقت فرسا زندگی کردیم و پس از بسته شدن کمپ و اوارگی در شهرهای شمال عراق توانستیم با به پشت سر گذاشتن انبوهی مشکلات و خطرات جانی و از دست دادن تمامی سرمایه ناچیز خود که در کمپ تیف در کارهای یدی بدست اورده بودیم خودمان را از عراق خارج کنیم وعلیرغم کارشکنی های فراوان و گسترده سران این فرقه توانستیم به اروپا برسیم.
این فرقه نه تنها هیچ کمکی به این یکهزار تن ساکن تیف نکرد بلکه انبوهی موانع و مشکلات نیز در سر راه ما قرار داد تا سر به نیست بشویم و پایمان به دنیای ازاد نرسد.
ولی خانم مریم رجوی باید بداند که تمای این جنایت کاران وخود ایشان باید یک روز در دادگاه رسیدگی به جنایتهای جنگی به پای میز محاکمه کشیده شوند وبه تک تک این جرایم و جنایتها یی که مرتکب شده اند جواب دهند. من و امثال من در این دادگاه به عنوان شاهدین زنده شهادت خواهیم داد.
حسن پیرانسر