دیدار انجمن نجات مازندران با خانواده شعبان ایزکیان

با دق الباب صدای مادر پیری از بالای بالکن منزل شنیده شد، بفرمائید.از پله ها بالا رفته و وارد اتاق قدیمی در طبقه دوم شدیم پس از معرفی و احوال پرسی آقای ایزکیان سر صحبت را باز کرد و از وضعیت افراد در قرارگاه اشرف پرسید.
یکی از دوستان بازگشته توضیح مبسوطی از تشکیلات فرقه در اشرف داد. مادر پیر که بر روی تختش نشسته و تسبیح می زد با دقت به توضیحات گوش می داد. او سپس به حرف آمد و از خاطرات گذشته پسرش (موسی) برای دوستانش تعریف نمود.
او بعد از شنیدن صحبت های دیگر دوستان درباره وضعیت فعلی قرارگاه و حوادث بوجود آمده , بسیار ناراحت و نگران شد که چگونه بعد از این همه سال بدون داشتن هیچگونه ارتباطی با فرزندش اکنون رجوی او را به نقطه ای رسانده که اینگونه بی پناه و بی سرنوشت در عراق گرفتار شود.
این مادر که با دیدن ما (افراد بازگشته) کمی دگرگون و جای خالی موسی را در منزلش احساس می نمود با لعنت فرستادن بر رجوی که موجب جدایی فرزندش شده بود از بلایایی که رجوی بر سر دوستان و همسایگان دیگرش آورده بود نیز سخن به میان آورد و ادامه داد:
«رجوی در این محل خیلی ها را بیچاره و آواره کرد، در همین محله افرادی همچون کامران خلعتبری و ایرج طالشی در اشرف اسیرند و حمیده کوزه گر که در اشرف اسیر بود بر اثر بیماری سرطان در همانجا درگذشت و آنجا دفن شد. خانه پشتی خانه پدر حمیده است.»
آقای مصطفی نیز که شدیدا از وضعیت بوجود آمده در اشرف و عاقبت نامعلوم برادرش نگران شده بود، از دفتر انجمن نجات درخواست نمود تا تلاشی صورت گیرد که خانواده بتوانند ضمن ملاقات و صحبت با عزیزانشان آنان را از تشکیلات رها سازند تا بتوانند آزادانه برای باقیمانده عمر خود تصمیم بگیرند و بیش از این آلت دست رجوی نشوند.
در پایان هم خانم ایزکیان که راه های رفته سالهای جنگ سازمان در عراق را محکوم مینمود , اصرار رهبران مجاهدین بر ماندن افراد در اشرف را بیهوده می دانست و خواهان اقدامات جدی برای نجات فرزندش از عراق بود.
انجمن نجات نیز ضمن همدردی با خانواده های این افراد و درک نگرانی آنان از حوادث اخیر و وضعیت نامعلوم آتی از خداوند می خواهد تا هر چه زودتر این قضیه منجر به رهایی همه افراد اسیر در اشرف شود.