رهبری عقیدتی مجاهدین و همسرش مریم عضدانلو این روزها با ارسال پیام و آگراندیسمان مسائل و رویدادهای داخلی ایران و ربط دادن آن به فرقه تروریستی خویش، سعی دارند اینگونه وانمود کنند باند تبهکار آنان در تحولات سیاسی ایران نقش عمده ای ایفاء می کند. البته دست و پا زدن و جست و خیزهای رهبر عقیدتی مجاهدین و همسرش بیشتر به یک شوخی بی مزه شباهت دارد تا اذعان به یک امر مشهود.
واقعیت این است دینامیزم و پویایی جامعه ایران اقتضائاتی را ایجاب می کند، تکثر گرایی و وجود طیف های متنوع سیاسی که با هم رقابت سخت و جدی دارند پالس امید بخش و مثبتی از یک جامعه درحال گذار به سوی توسعه همه جانبه، متوازن و پایدار است. وجود طیف های گوناگون سیاسی و فکری در ایران نشانگر پلورالیسم سیاسی و رعایت اصول و مبانی دموکراتیک و احترام و اهمیت دادن به قاعده بازی سیاسی است هر چند در این میان زیگزاگ هایی وجود داشته باشد که اجتناب ناپذیر است. اما همه ی نگاههای متفاوت و سلیقه های سیاسی متعدد در درون خانواده ی بزرگ ملت ایران و با نگاه به منافع ملی تعریف می گردد و جریان ها یا عناصر سیاسی در درون خانواده بزرگ ملت ایران با هیچ معیار و توجیهی برای و به خاطر کسب قدرت یا تامین اهداف گروهی و حزبی به خارج از مرزهای ایران چشم ندوخته اند و هر گونه وابستگی به بیگانگان را در حکم خیانت به منافع ملی ایران قلمداد می کنند.
حال دارودسته ی رجوی با سوابق ننگین خویش در جاسوسی برای سرویس های مخفی دشمنان ملت ایران و قدرت های منطقه ای و جهانی و یا مزدوری و پادویی آشکار و عیان برای رِژیم خونریز و تبهکارصدام، آیا می تواند حتی کمترین جایگاهی در میان عناصر و جریان های سیاسی ایران داشته باشد؟
این پرسشی ست که می بایست رهبری عقیدتی مجاهدین به جای صدور پیام های مضحک از مخفیگاه خویش که چند سالی ست جرئت بیرون آمدن از آن را ندارد، از خود بکند؟
رهبری عقیدتی مجاهدین اگر کمی از تعادل ذهنی و سلامت روانی برخوردار است باید به خوبی آگاه باشد که ملت بزرگ ایران با هر مرام سیاسی، تفکر و ایده ای که بدان پایبند است از فرقه تروریستی و جاسوس مجاهدین بیزار است و دارودسته ی تبهکار رجوی را همچون ستون پنجم دشمنان قلمداد می کند و تحت هیچ شرایطی و توجیهی به آنان اجازه خودنمایی نخواهد داد.
آرش رضایی